گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
عقائدية ، اخلاقية
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)
از خطبه های آن حضرت است
در ستایش خدا و پیامبر و پند و اندرز
۱. آيات اللّه البيَّنة
«الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي أَظْهَرَ مِنْ آثَارِ سُلْطَانِهِ، وَ جَلاَلِ کِبْرِیَائِهِ،»۱سپاس خدایی را که از آثار سلطنت، و بزرگی کبریاییش چندان آشکار کرد
«مَا حَیَّرَ مُقَلَ الْعُقُولِ مِنْ عَجَائِبِ قُدْرَتِهِ،»۲که دیده ها را از عجائب قدرتش متحیّر نمود،
«وَ رَدَعَ خَطَرَاتِ هَمَاهِمِ النُّفُوسِ عَنْ عِرْفَانِ کُنْهِ صِفَتِهِ.»۳و اندیشه های دور پرواز انسانها را از شناخت حقیقت صفاتش مانع شد.
«وَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، شَهَادَةَ إِیمَان وَ إِیقَان، وَ إِخْلاَص وَ إِذْعَان.»۴و بر اساس ایمان و یقین و اخلاص و اعتقاد شهادت می دهم که معبودی جز اللّه نیست،
«وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،»۵و گواهی می دهم که محمّد بنده و فرستاده اوست،
«أَرْسَلَهُ وَ أَعْلاَمُ الْهُدَی دَارِسَةٌ،»۶او را فرستاد در حالی که نشانه های هدایت کهنه شده،
«وَ مَنَاهِجُ الدِّینِ طَامِسَةٌ،»۷و راه روشن دین به نابودی رسیده بود.
«فَصَدَعَ بِالْحَقِّ;»۸حق را آشکار کرد،
«وَ نَصَحَ لِلْخَلْقِ،»۹خلق را خیرخواهی نمود،
«وَ هَدَی إِلَى الرُّشْدِ،»۱۰به طریق صواب رهنمون شد،
«وَ أَمَرَ بِالْقَصْدِ،»۱۱و به میانه روی فرمان داد،
«صَلَّی اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ.»۱۲درود و سلام خدا بر او و آل او باد.
۲. معرفة اللّه
«وَ اعْلَمُوا، عِبَادَ اللهِ،»۱۳بندگان خدا، بدانید
«أَنَّهُ لَمْ یَخْلُقْکُمْ عَبَثاً،»۱۴خداوند شما را بیهوده و باطل نیافرید،
«وَ لَمْ یُرْسِلْکُمْ (یترککم) هَمَلا،»۱۵و سرِخود و آزاد رها نکرد.
«عَلِمَ مَبْلَغَ نِعَمِهِ عَلَيْكُمْ،»۱۶اندازه نعمتش را بر شما می داند،
«وَ أَحْصَی إِحْسَانَهُ إِلَيْكُمْ،»۱۷و احسانش را نسبت به شما به شماره آورده است.
«فَاسْتَفْتِحُوهُ،»۱۸از او پیروزی و رستگاری بخواهید،
«وَ اسْتَنْجِحُوهُ،»۱۹و روا شدن حاجت بطلبید
«وَ اطْلُبُوا إِلَيْهِ وَ اسْتَمْنِحُوهُ (و استمیحوه)،»۲۰و عطا و بخشش درخواست کنید،
«فَمَا قَطَعَکُمْ عَنْهُ حِجَابٌ،»۲۱که بین شما و او حجابی نیست،
«وَ لاَ أُغْلِقَ عَنْكُمْ دُونَهُ بَابٌ.»۲۲و به روی شما از دیدار او دری بسته نشده.
«وَ إِنَّهُ لَبِكُلِّ مَکَان،»۲۳او در هر مکانی حاضر،
«وَ فِي كُلِّ حِین وَ أَوَان،»۲۴و در هر وقت و زمانی موجود،
«وَ مَعَ كُلِّ إِنْس وَ جَانٍّ;»۲۵و با هر انس و جنّی همراه است.
«لاَ یَثْلِمُهُ الْعَطَاءُ،»۲۶عطایش بر او رخنه وارد نمی آورد،
«وَ لاَ یَنْقُصُهُ الْحِبَاءُ،»۲۷و جودش از او نمی کاهد،
«وَ لاَ یَسْتَنْفِدُهُ سَائِلٌ،»۲۸گدایی گدا نعمتش را پایان نمی دهد،
«وَ لاَ یَسْتَقْصِیهِ نَائِلٌ،»۲۹و بذل و بخشش خزائنش را به آخر نمی رساند،
«وَ لاَ یَلْوِیهِ شَخْصٌ عَنْ شَخْص،»۳۰و کسی او را از توجه به دیگری باز نمی دارد،
«وَ لاَ یُلْهِیهِ صَوْتٌ عَنْ صَوْت،»۳۱و صدایی او را از صدای دیگر غافل نمی کند،
«وَ لاَ تَحْجُزُهُ هِبَةٌ عَنْ سَلْب،»۳۲و عطایش به کسی مانع سلب عطا از دیگری نمی گردد،
«وَ لاَ یَشْغَلُهُ غَضَبٌ عَنْ رَحْمَة،»۳۳و غضبش او را از رحمتش باز نمی دارد،
«وَ لاَ تُولِهُهُ رَحْمَةٌ عَنْ عِقَاب،»۳۴و رحمتش بر کسی او را از کیفر دیگری غافل نمی کند،
«وَ لاَ یُجِنُّهُ الْبُطُونُ عَنِ الظُّهُورِ،»۳۵نهان بودنش او را از آشکاریش نمی پوشاند،
«وَ لاَ یَقْطَعُهُ الظُّهُورُ عَنِ الْبُطُونِ.»۳۶و آشکار بودنش وی را از پنهانیش قطع نمی نماید.
«قَرُبَ فَنَأَی،»۳۷در عین نزدیکی دور است،
«وَ عَلاَ فَدَنَا،»۳۸و در عین بلندی نزدیک،
«وَ ظَهَرَ فَبَطَنَ،»۳۹و در عین آشکار بودن نهان،
«وَ بَطَنَ فَعَلَنَ،»۴۰و در عین نهان بودن آشکار.
«وَ دَانَ وَ لَمْ یُدَنْ.»۴۱جزا دهد و جزا داده نشود.
«لَمْ یَذْرَإِ الْخَلْقَ بِاحْتِیَال،»۴۲از روی اندیشه و فکر کردن موجودات را نیافرید،
«وَ لاَ اسْتَعَانَ بِهِمْ لِکَلاَل.»۴۳و به خاطر رنج و خستگی از آنان یاری نجست.
۳. ذكر القيامة
«أُوصِیکُمْ، عِبَادَ اللهِ، بِتَقْوَی اللهِ،»۴۴ای بندگان خدا، شما را به تقوای الهی سفارش می کنم،
«فَإِنَّهَا الزِّمَامُ وَ الْقِوَامُ،»۴۵زیرا تقوا زمام است و قوام حیات،
«فَتَمَسَّکُوا بِوَثَائِقِهَا،»۴۶به ریشه های محکم آن تمسک جویید،
«وَ اعْتَصِمُوا بِحَقَائِقِهَا،»۴۷و به حقایق آن چنگ زنید،
«تَؤُلْ بِكُمْ إِلَى أَكْنَانِ الدَّعَةِ وَ أَوْطَانِ السَّعَةِ، وَ مَعَاقِلِ (مناقل) الْحِرْزِ وَ مَنَازِلِ (منال) الْعِزِّ»۴۸تا شما را به مکانهای راحت، و محل های وسیع، و حصارهای محفوظ، و منازل عزّت برساند،
«في یَوْم تَشْخَصُ فِيهِ الاَْبْصَارُ»(۱)۴۹آن هم در روزی که چشمها در آن خیره می شود،
«وَ تُظْلِمُ لَهُ الاَْقْطَارُ،»۵۰و همه جا در برابرش به تاریکی فرو می رود،
«وَ تُعَطَّلُ فِيهِ صُرُومُ الْعِشَارِ.»۵۱و گله های شترهای آبستن (که اموال پربهایند) بی صاحب می ماند،
«وَ یُنْفَخُ فِي الصُّورِ،»۵۲و در صور دمیده می شود،
«فَتَزْهَقُ كُلُّ مُهْجَة،»۵۳آن وقت هر روحی از بدن درآید،
«وَ تَبْکَمُ كُلُّ لَهْجَة،»۵۴و هر زبانی لال شود،
«وَ تَذِلُّ (تدکّ) الشُّمُّ الشَّوَامِخُ، وَ الصُّمُّ الرَّوَاسِخُ،»۵۵و کوههای بلند و صخره های پابرجا درهم ریزند،
«فَیَصِیرُ صَلْدُهَا سَرَاباً رَقْرَقاً،»۵۶و جای آنها را سراب موّاج و درخشان گیرد،
«وَ مَعْهَدُهَا قَاعاً سَمْلَقاً،»۵۷آثار و بناها چون زمینی نرم و هموار شود،
«فَلاَ شِفِیعٌ یَشْفَعُ،»۵۸آن روز نه شفیعی است که شفاعت نماید،
«وَ لاَ حَمِیمٌ یَنْفَعُ،»۵۹و نه خویشی که دفع رنج کند،
«وَ لاَ مَعْذِرَةٌ تَدْفَعُ.»۶۰و نه عذر و بهانه ای که سود بخشد.
(۱) اشاره به
آیه ۴۲ سوره ابراهیم دارد.
