دنوّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دُنوّ (به ضم دال و نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نزدیک شدن است. از مشتقات این کلمه؛
أَدْناء (به فتح همزه و سکون دال) به معنای نزديک كردن،
أَدْنى (به فتح همزه و سکون دال) به معنای نزديک‌تر و
متدانيات به معنای نزديک شونده‌ها است، كه در خطب مختلف آمده‌اند. از این لفظ دو مورد در
نهج البلاغه آمده است.
دُنوّ:
به معنای به معنای نزدیک شدن است. از مشتقات این کلمه ؛
أَدْناء به معنای نزديک كردن،
أَدْنى به معنای نزديک‌تر و
متدانيات به معنای نزديک شونده‌ها است، كه در خطب مختلف آمده‌اند.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف اهل
تقوی فرموده:
«بُعْدُهُ عَمَّنْ تَباعَدَ عَنْهُ زُهْدٌ وَ نَزاهَةٌ وَ دُنوُّهُ مِمَّنْ دَنا مِنَهُ لينٌ وَ رَحْمَةٌ» «كنار شدنش از كسی كه از او كنار شد زهد و پاكى است و نزديک شدنش به آن‌كه به او نزديک شده نرمى و مهربانى است.»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره اجل و
مرگ فرموده:
«وَ كُلُّ مَعْدود مُنْقَض وَ كُلُّ مُتَوَقَّع آت وَ كُلُّ آت قَريبٌ دان» «هر شمرده شد ناقص شدنى است، و هر اميدوار شده آمدنى و هر آمدنى قريب و نزديک است.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه دو بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دنوّ»، ج۱، ص۳۹۶.
