لهو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَهْو (به فتح لام و سکون هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مشغول شدن و غفلت است.
لَهْو به معنای مشغول شدن، غفلت و چيزی كه مشغول مى‌كند. «لَهَا الرجلُ بالشيءِ : لَعِب»
اين مشغول شدن توأم با
غفلت است.
راغب گويد: لهو آن است كه انسان را از آنچه مهم است و به دردش مى‌خورد مشغول نمايد.
«أَيُّهَا النَّاسُ، اتَّقُوا اللهَ، فَمَا خُلِقَ امْرءٌ عَبَثاً فَيَلْهُوَ، وَلاَ تُرِكَ سُدىً فَيَلْغُوَ.» «مردم از خدا بترسيد كسى
عبث و بى‌غرض خلق نشده تا اهل لهو و مشغول كارهاى بی‌فائده باشد و به سر خود رها نشده تا اهل بيهوده كارى باشد.»
(شرح‌های حکمت:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره گوسفند پروارى فرموده:
«وَتَلْهُو عَمَّا يُرَادُ بِهَا.» يعنى «غفلت مى‌كند از آنچه براى او اراده شده است. (
ذبح و خوردن گوشتش)»
(شرح‌های نامه:
)
و درباره خداوند فرموده:
«وَ لاَ يَلْوِيهِ شَخْصٌ عَنْ شَخْص، وَ لاَ يُلْهِيهِ صَوْتٌ عَنْ صَوْت.» «شخصى او را از درک و دانستن شخصى منحرف نمى‌كند و صدائى از صدائى مشغولش نمى‌نمايد.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردى از لهو در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لهو»، ج۲، ص۹۵۳.
