• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سَرَب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سَرَب (به فتح سین) از واژگان نهج البلاغه به معنای رفتن و جریان، و بر وزن (شرف) به معنای رفتن در سرازیر و محل سرازیری است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: سَراب (به فتح سین) به معنای شی‌ء بی‌حقیقت و چیز کاذب و مَسارب (به فتح میم و سین) جمع مسرب به معنای محل رفتن است. شش مورد از این واژه در نهج البلاغه آمده است.



سَرب به معنای رفتن و جریان آمده و بر وزن (شرف) به معنای رفتن در سرازیر و محل سرازیری و سَراب شی‌ء بی‌حقیقت و چیز کاذب است. راغب گوید: سراب آنست که در بیابان می‌درخشد. مَسارب جمع مسرب به معنی محل رفتن است.


امام علی (علیه‌السلام) درباره خلقت زمین فرموده است: «فَسَكَنَتْ مِنَ الْمَيَدَانِ بِرُسُوبِ الْجِبَالِ فِي قِطَعِ أَدِيمِهَا، وَتَغَلْغُلِهَا مُتَسَرِّبَةً في جَوْبَاتِ خَيَاشِيمِهَا» یعنی «زمین از بالا و پائین آمدن آرام گرفت، به علت رفتن ریشه کوه‌ها در تکه‌های سطح آن و به علت داخل شدن کوه‌ها به طور سرازیری در حفره‌های بینی‌های آن.» (شرح‌های خطبه: )
مَسارب جمع مسرب به معنی محل رفتن است: درباره علم خدا فرموده: «عالم السرّ من... وَمَحَطِّ الاَْمْشَاجِ مِنْ مَسَارِبِ الاَْصْلاَبِ» یعنی «دانای سرّ است که عبارت باشد از محلّ ریخته شدن منی‌های مختلط از راه‌های صلب‌های پدران.» (شرح‌های خطبه: ) و نیز آمده: «مَسَارِبِهِمْ وَمَسَارِحِهِمْ» یعنی «راه‌ها و چراگاه‌ها اهل شام (شرح‌های خطبه: )
سراب سه بار در «نهج» آمده از جمله در حکمت ۳۸ به حضرت مجتبی (صلوات‌الله‌علیه) فرموده: «وَإِيَّاكَ وَمُصَادَقَةَ الْكَذَّابِ، فَإِنَّهُ كَالسَّرَابِ: يُقَرِّبُ عَلَيْكَ الْبَعِيدَ، وَيُبَعِّدُ عَلَيْكَ الْقَرِيبَ.» (برحذر باش از دوستى دروغگو چرا كه او مثل سراب است، دور را در نظر تو نزديک و نزديک را در نظر تو دور مى‌سازد!) (شرح‌های حکمت: )


شش مورد از واژه سرب در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۲۵.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۸۱.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۰۵.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۰۵.    
۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۹۹، خطبه ۹۰.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۷۴، خطبه ۸۹.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۲، خطبه ۹۱.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۹۱، خطبه ۹۱.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۶۹.    
۱۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷۷.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۴، ص۱۴۷.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۷، ص۱۳.    
۱۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۶، ص۴۴۲.    
۱۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۰۵، خطبه ۹۰.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۷۹، خطبه ۸۹.    
۱۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۴، خطبه ۹۱.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۹۳، خطبه ۹۱.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷۴.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۸۰۰.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱، ص۱۸۳.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۷، ص۵۳.    
۲۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۷، ص۲۸.    
۲۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۲۸۲، خطبه ۱۲۴.    
۲۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۷، خطبه ۱۲۰.    
۲۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۸۱، خطبه ۱۲۴.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۷۱، خطبه ۱۲۴.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۲۵.    
۲۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۲۹.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۵، ص۲۷۶.    
۳۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۸، ص۱۶۴.    
۳۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۸، ص۹.    
۳۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۷۸۰، حکمت ۳۴.    
۳۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۶۱، حکمت ۳۸.    
۳۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۷۵، حکمت ۳۸.    
۳۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۴۳، حکمت ۳۸.    
۳۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۴۳.    
۳۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۴۵.    
۳۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۲، ص۲۶۱.    
۳۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۷۴.    
۴۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۱۵۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سرب»، ج۱، ص۵۲۵.    






جعبه ابزار