• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَلَم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَلَم (به فتح عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای علامت و نشانه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خداوند و حقوق امام و رعیّت و ... از این واژه استفاده نموده است.



عَلَم به معنای علامت و نشانه، نشانه‌ای که شی‌ء با آن معلوم می‌شود مانند علم لشکر و علم راه (نشانه راه) جمع آن اعلام است و جمع علامة علامات است.


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - عَلامات - حکمت ۳۴۰ (نشانه ظالم)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۳۴۰ فرموده است:
«لِلظّالِمِ مِنَ الرِّجالِ ثَلاثُ عَلامات: يَظْلِمُ مَنْ فَوْقَهُ بِالْمَعْصِيَةِ، مَنْ دونَهُ بِالْغَلَبَةِ، يُظاهِرُ الْقَوْمَ الظَّلَمَة.»
«مردان ستمگر سه نشانه دارند: با نافرمانى به مافوق خود ستم مى‌كنند و با قهر و غلبه به زير دستان خويش ظلم روا مى‌دارند و پشتيبان ستمگرانند.»

۲.۲ - أَعْلامُ - خطبه ۴۹ (حق تعالی)

امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در خطبه ۴۹ درباره حق تعالی فرماید:
«الْحَمْدُ للهِ الَّذي بَطَنَ خَفِيّاتِ الاُْمورِ، وَ دَلَّتْ عَلَيْهِ أَعْلامُ الظُّهورِ، وَ امْتَنَعَ عَلَى عَيْنِ الْبَصيرِ ... فَهُوَ الَّذي تَشْهَدُ لَهُ أَعْلامُ الْوُجودِ، عَلَى إِقْرارِ قَلْبِ ذي الْجُحودِ.»
یعنی «دلائل وجود حق تعالی آن دلائل دلالت می‌کنند بر اینکه آدم منکر در قلب به خدا اقرار دارد هر چند که در زبان انکار می‌کند.»
منظور از «اعلام الظهور» دلائل ظاهر و آشکاری است که به وجود خدا دلالت دارند، همچنین است اعلام وجود.


۲.۳ - مَعالِمُ - خطبه ۲۱۶ (حق امام و رعیت)

معلم (بر وزن مشعل) به معنی علامت است. المَعْلَمُ: ما يُسْتَدَلُّ به‌ على الطَّريقِ جمع آن معالم به معنای علامت‌هاست، درباره حقوق امام و رعیّت فرموده است:
«فَإِذا أَدَّتِ الرَّعِيَّةُ إِلَى الْوالِي حَقَّهُ، وَ أَدَّى الْوالي إِلَيْها حَقَّها، عَزَّ الْحَقُّ بَيْنَهُمْ، وَ قامَتْ مَناهِجُ الدّينِ، وَ اعْتَدَلَتْ مَعالِمُ الْعَدْلِ.»
«پس آن‌گاه كه رعيت حقّ حكومت را ادا كند و حكومت نيز حقّ رعايا را مراعات نمايد، حق در ميان‌شان قوى و نيرومند خواهد شد و جاده‌هاى دین صاف و بى‌دست انداز مى گردد، نشانه و علامت‌هاى عدالت اعتدال مى‌پذيرد.»
این ماده چندین بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۴۶.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۱۲۳.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۶۰، حکمت ۳۴۰.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۳۶، حکمت ۳۵۰.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۶، حکمت ۳۵۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۳.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۰۲.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۰۲.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۸۰۱.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۴۳۴.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۲۶۶.    
۱۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۰۹، خطبه ۴۹.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۱، ص۹۴، خطبه ۴۹.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۷، خطبه ۴۹.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۰۹.    
۱۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۷۱.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۷۲.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۵۵۱.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۴، ص۲۷۶.    
۲۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۳، ص۲۱۶.    
۲۱. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۷، ص۴۹۸.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۲۸، خطبه ۲۱۶.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۲۴، خطبه ۲۱۱.    
۲۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۳۳، خطبه ۲۱۶.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۲۱.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۶.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۸۱.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۲۴۵.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۴، ص۱۲۷.    
۳۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «علم»، ج۲، ص۷۴۶.    






جعبه ابزار