عَلَم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَلَم (به فتح عین و لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای نشانه و
علامت است.
عَلَم (بر وزن فَرَس) نشانه و
علامت است.
راغب گفته: علم اثر و نشانه‌ای است كه شى‌ء با آن معلوم می‌شود، مثل علم
لشکر و علم طريق (نشانه راه) كوه را به جهت معلوم بودنش علم گفته‌اند.
جمع آن
اَعْلام است.
علم به لفظ مفرد در
قرآن نيامده است.
به مواردی از
عَلَم که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ مِنْ آياتِهِ الْجَوارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ) (از نشانه‌های او کشتی‌های کوه پیکری است که در دریا به کمک
بادها حرکت می‌کنند.)
(وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ) يعنى: «براى خداست نهرهاى جارى كه در دريا به وجود آمده‌اند و مانند نشانه‌ها و مرزها هستند.»
در «بحر» ذيل عنوان نهرهاى دريایى مفصلا توضيح داديم كه مراد از اين آيات نهرهاى دريایى است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «علم- به فتح عین»، ج۵، ص۳۴.
