• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خطبه ۱۷۳ نهج البلاغه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



عقائدية ، عسكرية ، اخلاقية


وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)
از خطبه های‌ آن حضرت است
در اینکه چه کسی‌ شایسته خلافت است، و سفارش به تقوا و گریز از دنیا

۱. خصائص الرسول (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم)

«أَمِینُ وَحْیِهِ،»۱
رسول خدا امین وحی‌،



«وَ خَاتَمُ رُسُلِهِ،»۲
و آخرین فرستادگان،



«وَ بَشِیرُ رَحْمَتِهِ،»۳
و بشارت دهنده به رحمت،



«وَ نَذِیرُ نِقْمَتِهِ۴
و بیم دهنده از عذاب او بود.

۲. خصائص القائد الاسلامي

«أَيُّهَا النَّاسُ،»۵
ای‌ مردم،



«إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِهذَا الْأَمْرِ أَقْوَاهُمْ عَلَيْهِ، وَ أَعْلَمُهُمْ بِأَمْرِ اللهِ فِيهِ.»۶
آن که تواناترین مردم به حکومت، و داناترین آنان به امر خدا در کار حکومت است از همه به حکومت شایسته تر است.



«فَإِنْ شَغَبَ شَاغِبٌ اسْتُعْتِبَ،»۷
اگر در مسأله حکومت فتنه جویی‌ به فتنه برخیزد بازگشت به حق از او خواسته می‌ شود



«فَإِنْ أَبَی قُوتِلَ۸
و اگر امتناع ورزید کشته می‌ شود.



«وَ لَعَمْرِی،»۹
به جانم سوگند،



«لَئِنْ کَانَتِ الْإِمَامَةُ لَا تَنْعَقِدُ حَتَّى یَحْضُرَهَا عَامَّةُ النَّاسِ،»۱۰
اگر جز با حضور همه مردم امامت منعقد نگردد



«فَمَا إِلَى ذلِكَ سَبِیلٌ،»۱۱
چنین کاری‌ شدنی‌ نیست،



«وَلكِنْ أَهْلُهَا یَحْکُمُونَ عَلَى مَنْ غَابَ عَنْهَا،»۱۲
ولی‌ آنان که حضور دارند ثبوت حکومت را بر غائبان حکم می‌ کنند،



«ثُمَّ لَيْسَ لِلشَّاهِدِ أَنْ یَرْجِعَ،»۱۳
پس فرد حاضر حق رویگردانی‌،



«وَ لَا لِلْغَائِبِ أَنْ یَخْتَارَ۱۴
و غائب حق انتخاب غیر را ندارد.



«أَلاَ وَ إِنِّي أُقَاتِلُ رَجُلَیْنِ۱۵
بدانید که من با دو نفر می‌ جنگم:



«رَجُلا ادَّعَی مَا لَيْسَ لَهُ،»۱۶
مردی‌ که چیزی‌ را ادعا کند که حق او نیست،



«وَ آخَرَ مَنَعَ الَّذِي عَلَيْهِ.»۱۷
و کسی‌ که رویگردان شود از چیزی‌ که بر عهده اوست.



«أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللهِ بِتَقْوَی اللهِ»۱۸
بندگان خدا، شما را به تقوا سفارش می‌ کنم،



«فَإِنَّهَا خَیْرُ مَا تَوَاصَی الْعِبَادُ بِهِ،»۱۹
که تقوا بهترین چیزی‌ است که عباد حق یکدیگر را به آن سفارش می‌ کردند،



«وَ خَیْرُ عَوَاقِبِ الْأُمُورِ عِنْدَ اللهِ۲۰
و از بهترین عاقبتها نزد خداست.



«وَ قَدْ فُتِحَ بَابُ الْحَرْبِ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ،»۲۱
بین شما و اهل قبله باب جنگ گشوده شده،



«وَ لَا یَحْمِلُ هذَا الْعَلَمَ»۲۲
و این پرچم را به دوش نمی‌ کشد



«إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ»۲۳
مگر آن که اهل بصیرت و استقامت



«وَ الْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ،»۲۴
و دانای‌ به موارد حق باشد.



«فَامْضُوا لِمَا تُؤْمَرُونَ بِهِ،»۲۵
پس آنچه را به آن مأمور می‌ شوید انجام دهید،



«وَ قِفُوا عِنْدَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ;»۲۶
و از آنچه نهی‌ می‌ گردید بازایستید،



«وَ لَا تَعْجَلُوا فِي أَمْرٍ حَتَّى تَتَبَیَّنُوا،»۲۷
و در کاری‌ تا دقیقاً بررسی‌ نکنید شتاب نورزید،



«فَإِنَّ لَنَا مَعَ كُلِّ أَمْر تُنْکِرُونَهُ غِیَراً۲۸
زیرا آنچه را شما (از روی‌ جهل) منکر آن هستید ما را قدرت تغییر آن هست.

۳. التحذير من غدر الدّنيا

«أَلَا وَ إِنَّ هذِهِ الدُّنْیَا الَّتِي أَصْبَحْتُمْ تَتَمَنَّوْنَهَا»۲۹
بدانید دنیایی‌ که نسبت به آن آرزومندید



«وَ تَرْغَبُونَ فِيهَا،»۳۰
و به آن میل دارید،



«وَ أَصْبَحَتْ تُغْضِبُکُمْ وَ تُرْضِیکُمْ،»۳۱
و آن گاهی‌ شما را به خشم و زمانی‌ به خشنودی‌ می‌ برد،



«لَيْسَتْ بِدَارِکُمْ،»۳۲
نه خانه شماست



«وَ لَا مَنْزِلِکُمُ الَّذِي خُلِقْتُمْ لَهُ»۳۳
و نه منزلی‌ که برای‌ آن آفریده شده اید،



«وَ لَا الَّذِي دُعِیتُمْ إِلَيْهِ.»۳۴
و نه جایی‌ که شما را به آن دعوت کرده اند.



«أَلَا وَ إِنَّهَا لَيْسَتْ بِبَاقِیَة لَكُمْ»۳۵
بدانید که دنیا برای‌ شما باقی‌ نمی‌ ماند



«وَ لَا تَبْقَوْنَ عَلَيْهَا.»۳۶
و شما هم در آن باقی‌ نخواهید ماند.



«وَ هِيَ وَ إِنْ غَرَّتْکُمْ مِنْهَا»۳۷
اگر دنیا شما را به ظاهرش فریفت



«فَقَدْ حَذَّرَتْکُمْ شَرَّهَا۳۸
از شرّش نیز بیم داد.



«فَدَعُوا غُرُورَهَا لِتَحْذِیرِهَا،»۳۹
پس به خاطر بیم دهیش ازآنچه فریبتان می‌ دهدچشم پوشی‌ کنید،



«وَ أَطْمَاعَهَا لِتَخْوِیفِهَا۴۰
و به خاطر ترساندنش از طمع به آن خودداری‌ نمایید،



«وَ سَابِقُوا فِيهَا إِلَى الدَّارِ الَّتِي دُعِیتُمْ إِلَيْهَا،»۴۱
و در دنیا برای‌ آخرتی‌ که به آن دعوت شده اید بر یکدیگر پیشی‌ گیرید،



«وَ انْصَرِفُوا بِقُلُوبِکُمْ عَنْهَا;»۴۲
و با عمق دل از دنیا روی‌ بگردانید،



«وَ لَا یَخِنَّنَّ أَحَدُکُمْ خَنِینَ الْأُمَةِ عَلَى مَا زُوِیَ عَنْهُ مِنْهَا،»۴۳
نباید احدی‌ از شما به خاطر چیزی‌ از دنیا که از او گرفته شده چون کنیز ناله بزند.



«وَ اسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَةِ اللهِ وَ الْمُحَافَظَةِ عَلَى مَا اسْتَحْفَظَکُمْ مِنْ کِتَابِهِ۴۴
و با شکیبایی‌ بر طاعت خدا و محافظت بر آنچه از کتابش که حفظ آن را از شما خواسته است نعمت خدا را بر خود تمام کنید.



«أَلاَ وَ إِنَّهُ لَا یَضُرُّکُمْ تَضْیِیعُ شَیْءٍ مِنْ دُنْیَاکُمْ بَعْدَ حِفْظِکُمْ قَائِمَةَ دِینِکُمْ۴۵
بدانید در صورتی‌ که پایه دین خود را حفظ نموده باشید از دست دادن متاع دنیا به شما زیانی‌ وارد نکند.



«أَلَا وَ إِنَّهُ لَا یَنْفَعُکُمْ بَعْدَ تَضْیِیعِ دِینِکُمْ شَیْءٌ حَافَظْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَمْرِ دُنْیَاکُمْ۴۶
و بدانید در صورت تباه کردن دینْ آنچه از دنیا حفظ کرده اید به شما سودی‌ ندهد.



«أَخَذَ اللهُ بِقُلُوبِنَا وَ قُلُوبِکُمْ إِلَى الْحَقِّ،»۴۷
خداوند دلهای‌ ما و شما را متوجه حق کند،



«وَ أَلْهَمَنَا وَ إِيَّاكُمُ الصَّبْرَ۴۸
و شکیبایی‌ را به ما و شما ارزانی‌ دارد!




جعبه ابزار