اَخْذ (به فتح الف و سکون خاء) از مفردات نهج البلاغه، به معنای گرفتن می‌باشد. حضرت امیر (علیه‌السلام) در بیانی در توصیه به یکی از اصحاب از همین کلمه استفاده نموده است.
شما راندگان مرگ هستید، مرگ در پی شماست، اگر بایستید شما را می‌گیرد و اگر فرار کنید، شما را درک خواهد کرد.» مصادیق اخذ، مختلف است. مانند: اخذ پیمان، اخذ به‌عذاب، اخذ چیزی با دست. ولی در همه، معنای اوّلی ملحوظ است. نظیر: «اخذ الله بقلوبنا و قلوبکم الی الحق.»
