قبله (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِبْله (به کسر قاف) از
واژگان نهج البلاغه در اصل نوع و حالت رو‌کننده است و در
شرع اسم مکانی است که نمازگزار به آن رو می‌کند.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقدّمه
جنگ جمل یا
صفّین از این واژه استفاده نموده است.
قِبْله در اصل نوع و حالت رو‌کننده است و در شرع اسم مکانی (
کعبه) است که نمازگزار به آن رو می‌کند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
خطبه ۱ فرموده استاست:
«وَفَرَضَ عَلَيْكُمْ حَجَّ بَيْتِهِ الحَرَامِ، الَّذِي جَعَلَهُ قِبْلَةً لِلاَْنَامِ» (
حجّ بيت اللّه الحرام را بر شما
واجب كرده، همان خانه‌اى كه آن را قبله مردم قرار داده است.)
(شرح‌های خطبه:
)
و گویا در مقدّمه جمل یا صفّین فرموده است:
«وَقَدْ فُتِحَ بَابُ الْحَرْبِ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ أَهْلِ الْقِبْلَةِ، وَلاَ يَحْمِلُ هذَا الْعَلَمَ إِلاَّ أَهْلُ الْبَصَرِ والصَّبْرِ وَالْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ، فَامْضُوا لِمَا تُؤْمَرُونَ بِهِ، وَقِفُوا عِنْدَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ» یعنی میان شما و اهل قبله باب
جنگ باز شده و جنگ با آنها برای شما جایز است ولی این پرچم را فقط اهل
بصیرت و
استقامت و عالم به محل‌های حق برمی‌دارد.
(شرح‌های خطبه:
) مراد از «اهل قبله»
مسلمانان است.
این ماده دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قبله»، ج۲، ص۸۴۰.
