تام (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تام (به فتح تاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای به
آخر رسیدن و کامل شدن اجزاء چیزی می‌باشد.
بیست و هفت موارد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
تام (به فتح تاء) به معنای به آخر رسیدن و کامل شدن اجزاء چیزی، آمده است.
ظاهرا «تمام» در اجزاء گفته می‌شود و «کمال» در اوصاف.
واژه‌ی «اتمام» نیز به معنای به آخر رساندن است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) در مذمت و سرزنش اهل
عراق فرموده است:
«أَمّا بَعْدُ يا أَهْلَ الْعِراقِ، فَإِنَّما أَنْتُمْ كَالْمَرْأَةِ الْحامِلِ، حَمَلَتْ فَلَمّا أَتَمَّتْ أَمْلَصَتْ، وَ ماتَ قَيِّمُها، وَ طالَ تَأَيُّمُها، وَ وَرِثَها أَبْعَدُها.» «امّا بعد، اى مردم عراق! شما به
زن باردارى مى‌مانيد كه در آخرين روزهاى دوران
حمل،
جنین خود را
سقط كند، و سرپرستش بميرد، و بيوگيش به طول انجامد، و ميراثش را بستگان دوردستش ببرند.»
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) همچنین در بیانی دیگر می‌فرماید:
«إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلاَم.» «هنگامى كه
عقل انسان كامل مى‌شود، سخنش كم مى‌شود.»
این واژه بیست و هفت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تام»، ص۱۷۷-۱۷۶.
