خَتْم (به فتح خاء و سکون تاء) از واژگان نهج البلاغه و به معنی مهر زدن، تمام كردن و فارغ شدن است. خاتِم (به کسر تاء) به معنی آخر قوم و خاتَم (به فتح خاء) به معنی مهر است. از اين ماده شش مورد در نهج البلاغه آمده است.
به معنی مهر زدن است. گاهى با «نفسه» متعدی مىشود و گاهى با «على» «خَتَمَهُ خَتْماً: طبعهُ و وضَعَ عليهِ نقشَ خاتمهِ » تمام كردن و فارغ شدن نيز از معانى آن است.