• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نامه ۶۴ نهج البلاغه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



سياسي ، عسكري


وَ مِنْ كِتاب لَهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)
از نامه های‌ آن حضرت است

اِلى مُعاوِيَةَ، جَواباً عَنْ كِتابِهِ
در جـواب نـامه معـاویه

۱. الردّ على تهديدات معاوية العسكرية

«أَمَّا بَعْدُ،»۱
اما بعد،



«فَإِنَّا کُنَّا نَحْنُ وَ أَنْتُمْ عَلَى مَا ذَکَرْتَ مِنَ الاُْلْفَةِ وَ الْجَمَاعَةِ،»۲
همان طور که گفتی‌ ما و شما با هم در الفت و اتفاق بودیم،



«فَفَرَّقَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ أَمْسِ»۳
ولی‌ در گذشته بین ما و شما جدایی‌ افتاد،



«أَنَّا آمَنَّا وَ کَفَرْتُمْ،»۴
زیرا ما ایمان آوردیم و شما کفر ورزیدید،



«وَ الْیَوْمَ أَنَّا اسْتَقَمْنَا وَ فُتِنْتُمْ،»۵
و امروز هم ما به راه راستیم و شما دچار فتنه اید،



«وَ مَا أَسْلَمَ مُسْلِمُکُمْ إِلاَّ کَرْهاً،»۶
و مسلمان شما اسلام نیاورد مگر از روی‌ بی‌ میلی‌،



«وَ بَعْدَ أَنْ کَانَ أَنْفُ الاِْسْلاَمِ كُلُّهُ لِرَسُولِ اللهِ (صَلَّى‌اللّهُ‌عَلَيْهِ‌وآلِهِ) حرباً (۱)۷
و این در حالی‌ بود که تمام بزرگان عرب تسلیم رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) شدند و همدست وی‌ گشتند.



«وَ ذَکَرْتَ أَنِّي قَتَلْتُ طَلْحَةَ وَ الزُّبَیْرَ،»۸
گفته بودی‌ که طلحه و زبیر را من کشتم،



«وَ شَرَّدْتُ بِعَائِشَةَ،»۹
و عایشه را تبعید نمودم،



«وَ نَزَلْتُ بَیْنَ الْمِصْرَیْنِ۱۰
و میان دو شهر کوفه و بصره فرود آمدم;



«وَ ذلِكَ أَمْرٌ غِبْتَ عَنْهُ»۱۱
این امور به تو ربطی‌ ندارد،



«فَلاَ عَلَيْكَ، وَ لاَ الْعُذْرُ فِيهِ إِلَيْكَ.»۱۲
تو را در این مسأله زیانی‌ نیست و هم نیازی‌ ندارد که عذرش را از تو بخواهم.



«وَ ذَکَرْتَ أَنَّكَ زَائِرِی فِي الْمُهَاجِرِینَ وَ الاَْنْصَارِ،»۱۳
و یادآور شدی‌ که با لشگری‌ از مهاجرین و انصار به جنگ من خواهی‌ آمد;



«وَ قَدِ انْقَطَعَتِ الْهِجْرَةُ یَوْمَ أُسِرَ أَخُوکَ (ابوک)،»۱۴
معلومت باد از آن روزی‌ که برادرت اسیر شد هجرت قطع گشت (و شما را نشاید که به خود مهاجر گویید)،



«فَإِنْ کَانَ فِيهِ عَجَلٌ فَاسْتَرْفِهْ،»۱۵
اکنون اگر به دیدار من عجله داری‌ آسوده باش،



«فَإِنِّي إِنْ أَزُرْکَ فَذلِكَ جَدِیرٌ أَنْ یَکُونَ اللهُ إِنَّمَا بَعَثَنِی إِلَيْكَ لِلنِّقْمَةِ مِنْكَ!»۱۶
که اگر به دیدارت آیم سزاوار است که خداوند مرا برای‌ عقوبت تو برانگیخته باشد،



«وَ إِنْ تَزُرْنِی فَكَمَا قَالَ أَخُو بَنِی أَسَد۱۷
و اگر تو به دیدار من آیی‌ مانند آن است که برادر بنی‌ اسد گفته:



«مُسْتَقْبِلِینَ رِیَاحَ الصَّیْفِ تَضْرِبُهُمْ••• بِحَاصِب بَیْنَ أَغْوَار وَ جُلْمُودِ»۱۸
به استقبال باد تابستانی‌ روند که سنگ ریز و درشت را برمی‌ گیرد و بر آنان می‌ کوبد.

۲. ذكر شجاعته السابقة

«وَ عِنْدِيَ السَّیْفُ الَّذِي أَعْضَضْتُهُ بِجَدِّکَ وَ خَالِکَ وَ أَخِیکَ فِي مَقَام وَاحِد۱۹
شمشیری‌ که به وسیله آن جدّ و دایی‌ و برادرت را کشتم پیش من است.



«وَ إِنَّكَ [[|وَاللهِ]] مَا عَلِمْتُ الاَْغْلَفُ الْقَلْبِ،»۲۰
به خدا قسم چنانکه دانستم بر دلت غلاف گمراهی‌ پوشیده،



«الْمُقَارِبُ الْعَقْلِ۲۱
و عقلت اندک و ناقص است;



«وَ الاَْوْلَى أَنْ یُقَالَ لَكَ:»۲۲
شایسته است درباره تو گفته شود که



«إِنَّكَ رَقِیتَ سُلَّماً أَطْلَعَکَ مَطْلَعَ سُوء عَلَيْكَ لاَ لَكَ،»۲۳
بر نردبانی‌ بالا رفته ای‌ که تو را بر جای‌ بدی‌ مشرف ساخته که به زیان توست نه سود تو،



«لاَِنَّكَ نَشَدْتَ غَیْرَ ضَالَّتِکَ،»۲۴
چرا که چیزی‌ را خواستی‌ که گمشده تو نیست،



«وَ رَعَیْتَ غَیْرَ سَائِمَتِکَ۲۵
و گوسپندی‌ را چراندی‌ که مالکش نمی‌ باشی‌،



«وَ طَلَبْتَ أَمْراً لَسْتَ مِنْ أَهْلِهِ»۲۶
و امری‌ را خواستی‌ که نه اهلش هستی‌



«وَ لاَ فِي مَعْدِنِهِ،»۲۷
و نه در معدنش قرار داری‌;



«فَمَا أَبْعَدَ قَوْلَکَ مِنْ فِعْلِکَ!!»۲۸
چه اندازه گفتارت از عملت دور است،



«وَ قَرِیبٌ مَا أَشْبَهْتَ مِنْ أَعْمَام وَ أَخْوَال۲۹
چه زود شبیه عموها و دایی‌ هایت شدی‌



«حَمَلَتْهُمُ الشَّقَاوَةُ، وَ تَمَنِّی الْبَاطِلِ، عَلَى الْجُحُودِ بِمُحَمَّد (صَلَّی‌اللّهُ‌عَلَیْهِ‌وآلِهِ)»۳۰
که شقاوت و آرزوهای‌ باطل آنان را به انکار محمّد (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) واداشت،



«فَصُرِعُوا مَصَارِعَهُمْ حَيْثُ عَلِمْتَ،»۳۱
همان گونه که می‌ دانی‌ با او جنگیدند تا به خاک و خون درافتادند،



«لَمْ یَدْفَعُوا عَظِیماً،»۳۲
نه از حادثه عظیمی‌ به نفع خود دفاع کردند،



«وَ لَمْ یَمْنَعُوا حَرِیماً، بِوَقْعِ سُیُوف مَا خَلاَ مِنْهَا الْوَغَی، وَ لَمْ تُمَاشِهَا الْهُوَیْنَی۳۳
و نه حریمی‌ را در برابر شمشیرهایی‌ که میدان نبرد از آن خالی‌ نیست و با سهل انگاری‌ سازگاری‌ ندارد حمایت نمودند.



«وَ قَدْ أَکْثَرْتَ فِي قَتَلَةِ عُثَْمانَ،»۳۴
درباره کشندگان عثمان زیاد از اندازه سخن گفتی‌،



«فَادْخُلْ فِيَما دَخَلَ فِيهِ النَّاسُ،»۳۵
بیا مانند دیگران از من اطاعت کن،



«ثُمَّ حَاکِمِ الْقَوْمَ إِلَيَّ،»۳۶
سپس آنان را نزد من به محاکمه کشان،



«أَحْمِلْکَ وَ إِيَّاهُمْ عَلَى کِتَابِ اللهِ تَعَالی۳۷
تا بین تو و ایشان به کتاب خدا داوری‌ کنم.



«وَ أَمَّا تِلْكَ الَّتِي تُرِیدُ فَإِنَّهَا خُدْعَةُ الصَّبِیِّ عَنِ اللَّبَنِ فِي أَوَّلِ الْفِصَالِ،»۳۸
ولی‌ آنچه تو می‌ خواهی‌ به مانند گول زدن طفل در ابتدای‌ بازگرفتن او از شـیر اسـت.



«وَ السَّلاَمُ لاَِهْلِهِ۳۹
سـلام بـر اهلـش.



(۱) در بعضی نسخ «حِزْباً» آمده است.




جعبه ابزار