لَبَن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَبَن (به فتح لام و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شیر است.
این واژه سه بار در
نهج‌البلاغه آمده است.
لَبَن (مثل شرف) به معنای شير است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه كه در خواست كرده بود در
ولایت شام باقى ماند، نوشته است:
«وَ أَمّا تِلْكَ الَّتي تُريدُ فَإِنَّها خُدْعَةُ الصَّبِيِّ عَنِ اللَّبَنِ في أَوَّلِ الْفِصالِ، وَ السَّلامُ لاَِهْلِهِ.» «امّا آنچه مى‌خواهى از امارت شام آن مانند فريفتن بچّه است از شير در اوّل باز كردن از شير، سلام بر اهل سلام.»
يعنى مى‌خواهى مرا فريب دهى.
و درباره شتران
صدقه فرموده:
«وَ لا يَمْصُرَ لَبَنَها فَيَضُرَّ ذلِكَ بِوَلَدِها.» «شير ناقه صدقه را ندوشد كه به بچه‌اش ضرر رساند.»
و نيز فرموده:
«كُنْ في الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبونِ، لا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ، وَ لا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ.» «در
فتنه‌ها همچون شتر كم سنّ و سال باش! نه پشتى كه سوار شوند و نه پستانى كه بدوشند.»
«ابن لبون» بچّه دو ساله شتر را گويند كه معنى آن در «ضرع» گذشت.
کلمه لبن سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لبن»، ج۲، ص۹۲۹.
