• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قبل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





قُبُل (به ضم فاف و باء) از واژگان نهج البلاغه گاهی به معنای جلو و پیش و گاهی به معنای روبرو است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: قِبَل (به کسر قاف و فتح باء) به معنای طاقت، نزد و طرف، قَبول (به فتح قاف) به معنای پذیرفتن، گرفتن و تَقَبُّل (به فتح تاء و قاف) به معنای پذیرفتن، اِقبال (به کسر الف) به معنای رو کردن و اِستِقبال (به کسر الف و تاء) به معنای روبرو شدن. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره بعضی از اعیاد و ... از این واژه استفاده نموده است.



قَبْل قُبُل (بر وزن عنق) گاهی به معنای جلو و پیش و گاهی به معنای روبرو است. قِبَل (بر وزن عنب) به معنای طاقت، نزد و طرف و قَبول به معنای پذیرفتن یا گرفتن. تَقَبُّل به معنای پذیرفتن، اِقبال به معنای رو کردن و اِستِقبال روبرو شدن است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در بعضی از اعیاد فرموده است: «إِنَّمَا هُوَ عِيدٌ لِمَنْ قَبلَ اللهُ صِيَامَهُ وَشَكَرَ قِيَامَهُ» (امروز تنها روز عید كسانى است كه روزه آنها مقبول درگاه خدا و عبادت‌هاى شبانه آنان مورد پذيرش او قرار گرفته.) (شرح‌های حکمت:
در جایی فرموده است: «وَلَقَلَّمَا أَدْبَرَ شَيءٌ فَأَقْبَلَ!» «بسیار کم است که چیزی از دست رود و دوباره رو آورد.» (شرح‌های خطبه: )
در جای دیگری فرموده است: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَإِقْبَالاً وَإِدْبَاراً، فَأْتُوهَا مِنْ قِبَلِ شَهْوَتِهَا وَ إِقْبَالِهَا فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُکْرِهَ عَمِیَ.» «برای قلوب میل و رو کردن و پشت کردن هست به سوی قلوب از طرف میل و رو کردن بیائید چون قلب اگر مجبور گردد کور می‌شود.» (شرح‌های حکمت: ) «قبل» بر وزن عنب به معنای طرف و جانب و اقبال به معنای رو کردن است.


موارد زیادی از این ماده در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۴۰.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۴۴۷.    
۳. جوهری، ابونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة، ج۵، ص۱۷۹۵.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۸۳، حکمت ۴۱۸.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۵۵، حکمت ۴۲۸.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۵۱، حکمت ۴۲۸.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۴۳، حکمت ۴۲۸.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۵۹.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج، ص۷۶۰.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج، ص۴۳۲.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۵۰۵.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۷۳.    
۱۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، خطبه ۱۶.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۱، ص۴۴، خطبه ۱۶.    
۱۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۸، خطبه ۱۶.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۵.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۵۹۴.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۶۰۱.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۵۱.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۳، ص۲۲۳.    
۲۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱، ص۲۷۶.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۱۹، حکمت ۱۸۳.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۹۷، حکمت ۱۹۳.    
۲۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۰۳، حکمت ۱۹۳.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۸۱.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۸۲.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۸۲.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۳، ص۵۰۷.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۲۶۷.    
۳۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۱۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قبل»، ج۲، ص۸۴۰.    






جعبه ابزار