عثمان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُثمان (به فتح عین) از اسامی ذکر شده در
نهج البلاغه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به
معاویه و ... از این واژه استفاده نموده است.
عُثمان خلیفه سوم از دیدگاه
اهل سنت است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) به معاویه می‌نویسد:
«وَزَعَمْتَ أَنَّکَ جِئْتَ ثَائراً بِدَمِ عُثْمانَ، وَلَقَدْ عَلِمْتَ حَيْثُ وَقَعَ دَمُ عُثْمانَ فَاطْلُبْهُ مِنْ هُنَاکَ» «گفتی که به خوانخواهی عثمان برخاسته‌ای، می‌دانی خون عثمان در کجا واقع شده از آنجا بطلب.»
(شرح‌های نامه:
)
و نیز این کلمه با مناسبت‌هایی در
خطبه ۷۳ و ۲۴۰ و نامه ۱ و ۶ و ۹ و ۱۰ و ۲۸ و ۳۷ و ۵۴ و ۵۸ و ۶۴ آمده است.
و چند بار آن حضرت او را عتاب کرده آنگاه که در محاصره انقلابیون بود فرموده است:
«فَلاَ تَكُونَنَّ لِمَرْوَانَ سَيِّقَةً» (نكند تو با اين سنّ زياد و گذراندن عمر، زمام خويش را به دست «
مروان» بسپارى.)
(شرح‌های خطبه:
)
و در
خطبه شقشقیه فرموده است: کارش فقط خوردن و سرگین انداختن بود و
بنی امیه در زیر حمایت او
بیت المال را تاراج کردند، تا عثمان بسزایش رسید.
این ماده جمعاً چهارده بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عثمان»، ج۲، ص۷۰۲.
