دَخَل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَخَل (با فتح دال و خاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ضد عقل است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به کار رفته است، مانند:
•مَدْخَل (به فتح دال و خاء و سکون دال) به معنای محل دخول است.
• جمع آن مَداخِل (به فتح میم و دال و کسر خاء) است.
از این ماده دو مورد در «
نهج البلاغه» آمده است.
دَخَل ضد عقل است.
مدخل محل دخول و جمع آن مداخل است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی علیه السلام فرموده:
«وَ لكِنَّ الْقُلُوبَ عَليلَةٌ وَ الاَبْصارَ مَدْخُولَةٌ» «امّا دل‌ها بيمار و چشم‌ها معيوب است.»
هم چنین فرموده:
«وَ مَنْ دَخَلَ مَداخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ» «و هركس در موارد سوءظن گام بگذارد متّهم مى‌گردد.»
از این ماده دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دخل»، ج۱، ص۳۷۹.
