دخول (فقه)

دخول هم به معنای داخل شدن و هم به معنای آمیزش کردن است

دخول یعنی داخل شدن یا آمیزش کردن.

از احکام دخول به معناى نخست، در بابهاى طهارت، صلات، حج، جهاد و تجارت سخن گفته‌اند.

طهارت: بنابر تصریح برخى، دخول در قبر از سمت پاى میت، با حالت سر برهنگی، پا برهنگی و باز بودن دکمه‌هاى لباس،
همچنین داخل شدن به مستراح با پای چپ و بردن نام خدا هنگام دخول و پناه بردن از شر شیطان، مستحب است.

داخل شدن جنب و حائض در مسجد الحرام و مسجد النبی صلّى اللَّه علیه و آله جایز نیست. در دیگر مساجد، دخول به صورت عبور (بدون توقف) یا براى برداشتن چیزى از آن جایز است.

داخل شدن پدر در قبر فرزند مکروه است.

غسل کردن براى دخول به حرم مکه و مدینه ، شهر مکه و مدینه، مسجد الحرام و مسجد النبى صلّى اللَّه علیه و آله و نیز ورود به کعبه؛
دعا کردن، استعاذه و پناه بردن به خدا از آتش جهنم هنگام دخول در حمام، مستحب است.

صلات: پیشی گرفتن بر دیگران در دخول به مسجد و پس از همه خارج شدن از آن و داخل شدن به مسجد با پای راست و ذکر نام خدا و خواندن دعاهاى وارد شده هنگام دخول، مستحب است.

حج: داخل شدن به حرم مکه بدون احرام جایز نیست. افرادى که به جهت شغلشان ناگزیر از تردد زیاد هستند و یا کسانى که از عمره قبلى آنها یک ماه نگذشته، از این حکم مستثنایند.
جویدن گیاه اذخر هنگام دخول حرم، مکه و مسجد الحرام مستحب است.
دخول به مکه از قسمت بالاى آن مستحب است. برخى، آن را مختص کسى دانسته‌اند که ورودش از سمت مدینه است.
همچنین دخول به مسجد الحرام از باب بنی شیبه و ورود به کعبه، بویژه براى کسى که نخستین بار حج مى‌گزارد، مستحب است.
به قول برخى، محرم به احرام عمره مفرده در صورتى که بیرون از حرم احرام بسته باشد، هنگام دخول حرم، تلبیه را قطع مى‌کند.
داخل شدن به حرم با سلاح آشکار مکروه است.
از آداب زیارت، خواندن اذن دخول هنگام ورود به حرم معصومان علیهم السّلام است.

جهاد: دخول کفار به مسجد الحرام و دیگر مساجد جایز نیست. برخى، دخول کفار در حرم مکه را مطلقا جایز ندانسته‌اند، امّا ورود آنان به غیر حرم از سرزمین حجاز را با اذن امام جایز دانسته و افزوده‌اند: اگر کافر بدون اذن امام وارد حجاز شود تعزیر مى‌گردد.

تجارت: داخل شدن به بازار پیش از همه و خروج از آن پس از همه مکروه است. خواندن دعاهاى وارد شده هنگام ورود به بازار مستحب است.