دُخُول (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دُخُول (به ضم دال و خاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای داخل شدن و ضد خروج است.
در زمان و مكان و اعمال به كار رود.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
• إِدْخال (به کسر همزه و سکون دال) به معنای داخل كردن.
• دَخيل (به فتح دال و کسر خاء) چيزی است كه به باطن داخل شده باشد.
دُخُول به معنای داخل شدن و ضد خروج است و آن در زمان و مكان و اعمال به كار رود.
إِدْخال به معنای داخل كردن و
دَخيل چيزی است كه به باطن داخل شده باشد.
معانى ديگرى نيز دارد كه در «نهج البلاغه» نيامده است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی علیه السلام درباره
طاعت خدا فرموده:
«فَاجْعَلُوا طاعَةَ اللهِ شِعاراً دُونَ دِثارِكُمْ وَ دَخيلاً دُونَ شِعارِكُمْ وَ لَطيفاً بَيْنَ أَضْلاعِكُمْ وَ أَميراً فَوْقَ أُمُورِكُمْ» «طاعت خدا را
شعار باطنى قرار بدهيد نه ظاهرى و داخل در جانتان قرار دهيد نه مانند لباس زيرين و فرو رفته در ميان استخوان‌هايتان و امير بالاى كارهایتان قرار بدهيد.»
از این کلمه موارد زیادی در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دخول»، ج۱، ص۳۷۹.
