• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خطبه ۱۲۰ نهج البلاغه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



عقائدية ، سياسية


وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)
از خطبه های‌ آن حضرت است

بَعْدَ لَيْلَةِ الْهَريرِ
بعد از لیلة الهریر

وَ قَدْ قامَ اِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ اَصْحابِهِ فَقالَ: نَهَيْتَنا عَنِ الْحُكُومَةِ ثُمَّ اَمَرْتَنا بِها، فَلَمْ نَدْرِ اَىُّ الاَْمْرَيْنِ اَرْشَدُ؟
مردی‌ از یارانش به پا خاست و گفت: ما را از قبول حَکَمیت نهی‌ کردی‌ سپس به آن امر نمودی‌، ما نفهمیدیم کدام دستور شما صحیح است؟

فَصَفَّقَ (عَلَيهِ‌السَّلامُ) اِحْدى يَدَيْهِ عَلَى الاُْخْرى ثُمَّ قالَ:
امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) یکی‌ از دو دست مبارک را بر دیگری‌ زد و فـرمـود:

۱. أسباب القبول بالتحكيم

«هذَا جَزَاءُ مَنْ تَرَکَ الْعُقْدَةَ۱
این است جزای‌ کسی‌ که پیمان محکم را واگذارد.



«أَمَا وَاللهِ لَوْ أَنِّي حِینَ أَمَرْتُکُمْ بِهِ حَمَلْتُکُمْ عَلَى الْمَکْرُوهِ»۲
بدانید به خدا قسم اگر وقتی‌ که شما را امر به ادامه جنگ کردم وادار به کاری‌ می‌ نمودم که به آن بی‌ میل بودید



«الَّذِي یَجْعَلُ اللهُ فِيهِ خَیْراً،»۳
ولی‌ خداوند در آن خیر قرار داده بود،



«فَإِنِ اسْتَقَمْتُمْ هَدَیْتُکُمْ،»۴
س اگر به امر من استقامت می‌ورزیدید شما را راهنمایی‌ می‌ کردم،



«وَ إِنِ اعْوَجَجْتُمْ قَوَّمْتُکُمْ،»۵
و اگر به کژی‌ می‌ رفتید راستتان می‌ کردم،



«وَ إِنْ أَبَیْتُمْ تَدَارَکْتُکُمْ،»۶
و اگر امتناع می‌ نمودید به راه حق بازتان می‌ آوردم



«لَکَانَتِ الْوُثْقَی۷
هرآینه این روش مطمئن تر بود،



«وَ لكِنْ بِمَنْ؟ وَ إِلَى مَنْ؟»۸
اما با کمک که و با چه کس؟



«أُرِیدُ أَنْ أُدَاوِیَ بِكُمْ»۹
می‌ خواهم بیماریها را به وسیله شما مداوا کنم



«وَ أَنْتُمْ دَائِی،»۱۰
ولی‌ خود درد من هستید;



«کَنَاقِشِ الشَّوْکَةِ بِالشَّوْکَةِ،»۱۱
وضع من مانند کسی‌ است که می‌ خواهد خاری‌ را که در عضوی‌ فرو رفته با خاری‌ دیگر درآورد



«وَ هُوَ یَعْلَمُ أَنَّ ضَلْعَهَا مَعَهَا!»۱۲
و حال اینکه می‌ داند آن خار در جای‌ خار اول بشکند.



«اللَّهُمَّ،»۱۳
بارخدایا،



«قَدْ مَلَّتْ أَطِبَّاءُ هذَا الدَّاءِ الدَّوِیِّ،»۱۴
طبیبان این درد بی‌ درمان ملول شدند،



«وَ کَلَّتِ النَّزْعَةُ بِأَشْطَانِ الرَّکِیِّ۱۵
و بالاآورندگان آب از چاهها با این طنابها به خستگی‌ رسیدند.

۲. صفات الشهّداء من أصحابه

«أَيْنَ الْقَوْمُ الَّذِينَ دُعُوا إِلَى الاِْسْلاَمِ فَقَبِلُوهُ،»۱۶
کجایند آنان که به اسلام دعوت شدند و آن را پذیرفتند،



«وَ قَرَؤُوا الْقُرْآنَ فَأَحْکَمُوهُ،»۱۷
قرآن خواندند و با استقامت به آن عمل کردند،



«وَ هِیجُوا إِلى الْجِهَادِ»۱۸
به جهاد ترغیب شدند



«فَوَلِهُوا وَ لَهَ اللِّقَاحِ إِلَى أَوْلاَدِهَا،»۱۹
و مانند شوق شتران شیرده به فرزندانشان به هیجان آمدند،



«وَ سَلَبُوا السُّیُوفَ أَغْمَادَهَا،»۲۰
شمشیرها از نیام کشیدند،



«وَ أَخَذُوا بِأَطْرَافِ الاَْرْضِ زَحْفاً زَحْفاً، وَ صَفّاً صَفّاً۲۱
و دور زمینِ (جنگ) را گروه گروه و صف به صف (برای‌ اعتلای‌ اسلام) احاطه کردند،



«بَعْضٌ هَلَکَ،»۲۲
بعضی‌ شهید شدند،



«وَ بَعْضٌ نَجَا۲۳
و عده ای‌ نجات یافتند،



«لاَ یُبَشَّرُونَ بِالاَْحْیَاءِ،»۲۴
از زنده ماندن زنده ها خوشحال نمی‌ شدند،



«وَ لاَ یُعَزَّوْنَ عَنِ الْمَوْتی (القتلی).»۲۵
و بر شهادت شهیدان توقع تسلیت نداشتند،



«مُرْهُ الْعُیُونِ مِنَ الْبُکَاءِ،»۲۶
چشمشان از گریه بی‌ نور،



«خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّیَامِ،»۲۷
شکمشان از روزه لاغر،



«ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الدُّعَاءِ،»۲۸
لبانشان از کثرت دعا خشکیده،



«صُفْرُ الاَْلْوَانِ مِنَ السَّهَرِ۲۹
رنگشان از بیداری‌ شب زرد،



«عَلَى وُجُوهِهِمْ غَبَرَةُ الْخَاشِعِینَ۳۰
و بر صورتشان غبار خشوع کنندگان نشسته بود.



«أُولئِكَ إِخْوَانِی الذَّاهِبُونَ۳۱
آنان برادرانم بودند که از دنیا رفتند،



«فَحَقَّ لَنَا أَنْ نَظْمَأَ إِلَيْهِمْ،»۳۲
سزاوار است که تشنه دیدارشان باشیم،



«وَ نَعَضَّ الاَْیْدِیَ عَلَى فِرَاقِهِمْ۳۳
و بر فراقشان دست به دندان گزیم.

۳. التحذير من خدع الشيطان

«إِنَّ الشَّیْطَانَ یُسَنِّی لَكُمْ طُرُقَهُ،»۳۴
بدون شک شیطان راههای‌ خود را برای‌ شما هموار می‌ کند،



«وَ یُرِیدُ أَنْ یَحُلَّ دِینَکُمْ عُقْدَةً عُقْدَةً،»۳۵
و می‌ خواهد گره های‌ محکم دینتان را از پی‌ هم باز کند،



«وَ یُعْطِیَکُمْ بِالْجَمَاعَةِ الْفُرْقَةَ،»۳۶
و به جای‌ اتفاق پراکندگی‌ ایجاد نماید،



«وَ بِالْفُرْقَةِ الْفِتْنَةَ۳۷
و از پراکندگی‌ فتنه به پا کند،



«فَاصْدِفُوا عَنْ نَزَغَاتِهِ وَ نَفَثَاتِهِ،»۳۸
از وساوس و اِفساد او روی‌ بگردانید،



«وَ اقْبَلُوا النَّصِیحَةَ مِمَّنْ أَهْدَاهَا إِلَيْهِمْ،»۳۹
و از آنان که پند و خیرخواهی‌ به شما هدیه می‌ دهند پذیرش داشته باشید،



«وَ اعْقِلُوهَا عَلَى أَنْفُسِکُمْ۴۰
و آن را محکم بر خود ببندید.




جعبه ابزار