موت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موْت (به ضم میم و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
مرگ است. موارد زيادى از اين مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
موْت به معنای مرگ است. جمع موت موتات می‌باشد. واژه موتات در «نهج‌البلاغه» یک‌بار استفاده شده است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» بکار رفته به شرح ذیل می باشد.
امام علی (علیه‌السلام) از
رسول خدا (صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) نقل مى‌كند كه فرمود:
«إِنَّهُ يَمُوتُ مَنْ مَاتَ مِنَّا وَلَيْسَ بِمَيِّت، وَيَبْلَى مَنْ بَلِيَ مِنَّا وَلَيْسَ بِبَال، فَلاَ تَقُولُوا بِمَا لاَتَعْرِفُونَ»«هر كس از ما مى‌ميرد در حقيقت نمرده است و چيزى از ما كهنه نمى‌شود، پس آنچه نمى‌دانيد مگوييد.»
(شرح های خطبه:
)
امام علی (علیه‌السلام) در
خطبه ۵۴ می‌فرمایند:
«فَكَانَتْ مُعَالَجَةُ الْقِتَالِ أَهْوَنَ عَلَيَّ مِنْ مُعَالَجَةِ الْعِقَابِ، وَمَوْتَاتُ الدُّنْيَا أَهْوَنَ عَلَيَّ مِنْ مَوْتَاتِ الاْخِرَةِ»«(ديدم) تن به جنگ دادن آسانتر است از اين‌كه تن به كيفر پروردگار بدهم! از دست رفتن دنيا برايم سهل‌تر است تا از دست رفتن
آخرت، (و ترک نمودن وظيفه).»
(شرح های خطبه:
)
موارد زيادى از واژه موت در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «موت»، ج۱، ص۹۹۸.
