موت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موت: (مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ) بعضی از
مفسران «موت» را در اینجا به معنای بی‌هوشی گرفته‌اند
و می‌گویند:
بنی اسرائیل از مشاهده آن صاعقه عظیم همگی بیهوش شدند سپس به
فرمان خدا به هوش آمدند، بعضی دیگر در توجیه‌گری پا را از این فراتر نهاده و «موت» را به معنای
جهل و «
بعث» را به معنای «
تعلیم» دانسته‌اند! ولی دقت در تعبیرات این آیه و آیات مشابه آن در
سوره اعراف به خوبی نشان می‌دهد که این گونه توجیهات زیبنده یک مفسر حقیقت‌طلب نیست.
(ثُمَّ بَعَثْناکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرونَ) (سپس شما را پس از مرگتان،
حیات بخشیدیم؛ شاید شکرگزاری کنید.)
دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان: در تفسیر این
آیه حسن بصری و
قتاده می‌گویند: شما را پس از مرگتان زنده کردیم تا بقیه عمر خود را بگذرانید. سدّی می‌گوید آنان پس از به هوش آمدن از
خدا خواستند که پیامبر باشند و خدا خواسته آنان را اجابت کرد. همه مفسران جز دسته کمی اتفاق دارند که همه
قوم،
هلاک شده و مردند جز
موسی که فقط بیهوش شد چون در آیه کریمه:
(فَلَمّا اَفاقَ قالَ سُبْحانَکَ تُبْتُ اِلَیْکَ وَ اَنا اَوَّلُ الْمؤْمِنینَ) (چون به خود آمد گفت: منزّهی تو به سوی تو باز می‌گردم و من نخستین
مؤمن به توام) تعبیر به «افاق» یعنی به هوش و به خود آمد، شده است.
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «موت»، ص۵۶۲.
