• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ظمأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ظمأ (مفردات‌قرآن).

ظَمَأ (به فتح ظاء و ميم) از واژگان نهج البلاغه به معنای عطش است. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره روزه از این واژه استفاده نموده است.



ظَمَأ به معنای عطش آمده است و ظَمْآن به معنای عطشان است.


• امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره روزه فرموده است: «كَمْ مِنْ صَائِم لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلاَّ الظَّمَأُ» «ای بسا روزه دارد که برای او فقط گرسنگی و عطش باقی می‌ماند.» (شرح‌های حکمت: )


این ماده چندین بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۹۳.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۲۸۱.    
۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۲۸۱.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۰۷، حکمت ۱۳۷.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص، حکمت ۱۴۵.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص، حکمت ۱۴۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۴۵.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۴۱.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۴۱.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۳، ص۱۷۷.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۲۱۴.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۳۴۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ظماء»، ج۲، ص۶۹۳.    






جعبه ابزار