نفث (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَفْث (به ) از
واژگان نهج البلاغه به معنای دميدن است. فرق
نفث و
تفل؛
تفل آن است كه با دميدن مقدارى آب از دهان بيرون انداخته شود ولى
نفث دميدن بدون آن است. این کلمه بار هفت در
نهج البلاغه آمده است.
نَفْث:
به معنای دميدن است. فرق
نفث و
تفل؛
تفل آن است كه با دميدن مقدارى آب از دهان بيرون انداخته شود ولى
نفث دميدن بدون آن است.
آن‌گاه كه
همّام از شنيدن موعظه آن حضرت مرد،
حضرت علی (علیه‌السلام) فرمود به خدا قسم از اين پيشامد براى او مى‌ترسيدم، مردى گفت: يا اميرالمؤمنين چطور است كه شما اينها را مى‌دانيد و زنده مانده‌ايد حضرت فرمود:
«وَيْحَكَ، إِنَّ لِكُلِّ أَجَل وَقْتاً لاَ يَعْدُوهُ ... فَمَهْلاً، لاَ تعُدْ لِمِثْلِها، فاِنِّما نَفَثَ الشَّیْطانُ عَلَی لِسانِکَ» «عزيزم براى هر اجل وقتى است كه
انسان از آن تجاوز نتواند كرد، بعدا چنين كلامى نگو كه
شیطان در
زبان تو دميد.»
(شرح‌های خطبه:
)
«وَ مُنَافَثَةَ الْحُكَمَاءِ » «هم نفس و هم راز بودن با حكماء»
(شرح‌های نامه:
)
«وَ نَفَثاتِهِ» «وسوسه‌هاى اوست.»
(شرح‌های خطبه:
) (شرح‌های خطبه:
)
حضرت درباره
امر به معروف فرموده:
«وَ ما أَعْمالُ الْبِرِّ كُلُّها وَ الْجِهادُ فِي سَبِيلِ اللهِ، عِنْدَ الاَْمْرِ بالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنكَرِ اِلَّا کَنَفْثَةٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ» يعنى «همه آنها در مقابل امر به معروف مانند دميدن در درياى ژرفى است.»
(شرح‌های حکمت:
)
این کلمه هفت بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نفث»، ج۲، ص۱۰۵۲.
