(وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ)۷قسم به آسمان که داراى چین و شکنهاى زیباست،
(إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ)۸که شما (درباره قیامت) در گفتار مختلفى هستید!
(یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ)۹(تنها) کسى از (ایمان به) آن منحرف مى شود که (از قبول حق) سرباز زده است.
(قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ)۱۰کشته باد دروغگویان.
(الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ)۱۱همانها که در جهل و غفلت فرو رفته اند،
(یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ)۱۲و پیوسته سؤال مى کنند: «روز جزا کى فرا مى رسد؟!»
(یَوْمَ هُمْ عَلَی النَّارِ یُفْتَنُونَ)۱۳(بگو: آرى) همان روزى است که آنها را بر آتش عذاب مى کنند!
(ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَٰذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ)۱۴(و گفته مى شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزى است که براى آن شتاب داشتید!
(إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ)۱۵به یقین، پرهیزگاران در باغهاى بهشتى و در میان چشمه ها قرار دارند،
(آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَٰلِکَ مُحْسِنِینَ)۱۶و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت مى دارند، زیرا پیش از آن (در سراى دنیا) از نیکوکاران بودند.
(کَانُوا قَلِیلًا مِّنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ)۱۷آنها کمى از شب را مى خوابیدند،
(وَ بِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ)۱۸و در سحرگاهان استغفار مى کردند،
(وَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ)۱۹و در اموال آنها حقّى براى سائل و محروم بود.
(وَ فِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ)۲۰و در زمین آیاتى براى جویندگان یقین است،
(وَ فِی أَنفُسِکُمْ ۚ أَ فَلَا تُبْصِرُونَ)۲۱و در وجود شما (نیز آیاتى است); آیا نمى بینید؟!
(وَ فِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَ مَا تُوعَدُونَ)۲۲و روزىِ شما در آسمان است و نیز آنچه شما وعده داده مى شوید.
(فَوَ رَبِّ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ)۲۳سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همان گونه که شما سخن مى گویید!
(هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ)۲۴آیا خبر مهمانهاى گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟!
(إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ)۲۵در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که گروهى ناآشنایید!»
(فَرَاغَ إِلَیٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ)۲۶سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده اى را براى آنها) آورد،
(فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ)۲۷و نزدیک آنها گذارد، (ولى با تعجب دید دست به سوى غذا نمى برند) گفت: «چرا نمى خورید؟!»
(فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ)۲۸و (چون غذا نخوردند) از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما فرستادگان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسرى دانا دادند.
(فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ)۲۹در این هنگام همسرش جلو آمد در حالى که (از خوشحالى و تعجّب) فریاد مى کشید، به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسرى خواهم آورد با اینکه) پیرزنى نازا هستم؟!»
(قَالُوا کَذَٰلِکِ قَالَ رَبُّکِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ)۳۰گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست.»
