• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قتل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




قَتْل (به فتح قاف و سکون تاء) از واژگان قرآن کریم به معنای کشتن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: تَقْتيل (به فتح تاء و سکون قاف) به معنای مبالغه در كشتن است، گاهى در كثرت قتل و گاهى در كيفيت قتل، و قِتال (به کسر قاف) به معنای جنگیدن با همديگر و كشتن همديگر است.



قَتْل: کشتن است.
اصل قتل ازاله روح است از بدن، مثل مرگ، ليكن چون به كشنده اطلاق شود قتل گويند و باعتبار از بين رفتن حيات، موت نامند.


(فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ‌ داوُدُ جالُوتَ‌) (آنگاه به خواست خدا، آنها سپاه دشمن را به هزيمت وا داشتند؛ و «داوود» (نوجوان شجاعى كه در لشكر «طالوت» بود)، «جالوت» را كشت).
(فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ‌ قَتْلَ‌ أَخِيهِ‌) (نفس سركش، به تدريج او را به كشتن برادرش ترغيب كرد).
قتل گاهى به معنى لعن آيد چنانكه در مجمع و قاموس گفته، مثل‌: (قُتِلَ‌ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ‌) «لعن بر انسان چه بسيار کافر است».
شايد به معنى خبر باشد، مثل‌: (قُتِلَ‌ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ) «اصحاب كانال ملعون شدند».

۲.۱ - تقتيل

تَقْتيل: مبالغه در كشتن است، گاهى در كثرت و گاهى در كيفيت قتل. در اقرب الموارد گويد: آن براى كثرت است «قتّل القوم اى قتل كثيرا منهم».
[۲۹] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «قتل».

از مجمع روشن می‌شود كه مبالغه آن گاهى در كثرت و گاهى در كيفيت قتل است، مثلا در آيه‌ (يُقَتِّلُونَ‌ أَبْناءَكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِساءَكُمْ‌) براى كثرت است يعنى: «زياد می‌كشتند پسرانتان را و زنده می‌گذاشتند زنانتان را» ولى در آيه‌ (إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ‌ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا ...) (کیفر آنها كه با خدا و پيامبرش به جنگ برمى‌خيزند، و براى فساد در روى زمين تلاش مى‌كنند، و با تهديد اسلحه، به جان و مال و ناموس مردم حمله مى‌برند، فقط اين است كه اعدام شوند؛ يا به دار آويخته گردند) ظاهرا منظور شدت قتل است.

۲.۲ - قتال

قِتال: جنگیدن با همديگر و كشتن همديگر است.
(حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ‌ يُقاتِلُوكُمْ‌ أَوْ يُقاتِلُوا قَوْمَهُمْ‌) «سينه‌شان تنگ شد از اينكه با شما يا با قوم خويش بجنگند.
(يا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى‌ الْقِتالِ‌) «اى پیامبر مؤمنان را به جنگ تشويق كن».


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۳۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۵۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۵۲.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۵۵.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۲۵۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱.    
۷. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲، ص۲۸۳.    
۸. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۳۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۶۲۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۹۵.    
۱۱. مائده/سوره۵، آیه۳۰.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۲.    
۱۳. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۵، ص۳۰۵-۳۰۶.    
۱۴. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۵، ص۴۹۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۲۸۵.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۶.    
۱۷. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۵۰.    
۱۸. فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۴، ص۳۶.    
۱۹. عبس/سوره۸۰، آیه۱۷.    
۲۰. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲۰، ص۲۰۶.    
۲۱. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۳۶.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۶۵.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۰۵.    
۲۴. بروج/سوره۸۵، آیه۴.    
۲۵. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۲۰، ص۲۵۱.    
۲۶. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۱۶.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۰۹.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۲۱.    
۲۹. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «قتل».
۳۰. اعراف/سوره۷، آیه۱۴۱.    
۳۱. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۸، ص۲۳۵.    
۳۲. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۰۲.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۷۲۸.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۴۰.    
۳۵. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۳۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۳.    
۳۷. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۵، ص۳۲۷.    
۳۸. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۳۴.    
۳۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۲۹۱.    
۴۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۸.    
۴۱. نساء/سوره۴، آیه۹۰.    
۴۲. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۵، ص۳۶.    
۴۳. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۴.    
۴۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۱۳۵.    
۴۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۲۸۵.    
۴۶. انفال/سوره۸، آیه۶۵.    
۴۷. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۹، ص۱۲۲.    
۴۸. علامه طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۱۶۱.    
۴۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۸۵۶.    
۵۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۵۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "قتل"، ج۵، ص۲۳۱-۲۳۲.    






جعبه ابزار