ذوق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَوْق (به فتح ذال و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای چشیدن است.
ذَوْق به معنای چشیدن است.
(فَذاقَتْ وَبالَ أَمْرِها) يعنى «سنگينى و نتيجه كار خود را چشيد.»
بيشتر استعمال آن در قرآن درباره
عذاب است و گاهى در
رحمت نيز به كار رفته مثل
(وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ ...) (فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ ...) درباره اضافه لباس به جوع و خوف در
المیزان می‌گويد آن دلالت بر احاطه و شمول دارد يعنى
گرسنگی و
ترس به همه آنها رسيد و احاطه كرد چنانكه
لباس بدن را احاطه می‌كند.
راغب می‌گويد: استعمال آن در قليل است زيرا كه به كثير، خوردن اطلاق می‌شود نه چشيدن در قرآن درباره عذاب آمده در عرف هر چند در قليل معروف است ولى صلاحيت دارد كه از آن كثرت نيز اراده شود.
و نيز آمده
(كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ)
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذوق»، ج۳، ص۳۱.
