• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اذ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




اِذْ (به کسر الف و سکون ذال) یکی از واژگان به کار رفته در قرآن کریم به معنای «وقتی‌ که (ظرف زمان ماضی)» است.



اِذْ به معنای ظرف زمان ماضی است و از گذشته خبر می‌دهد مثل (وَ اِذْ اَخَذْنا مِیثاقَ بَنِی اِسْرائِیلَ) راغب گوید: اذ معنای شرط ندارد مگر آنکه کلمه «ما» بآن اضافه شود.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اذ»، ج۱، ص۵۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۲.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۸۳.    
۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اذ»، ج۱، ص۵۴.    






جعبه ابزار