اتیان (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِتْيان (به کسر همزه و سکون تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای آمدن و آوردن است.
باب افعال آن نیز به معنای دادن و عطاکردن در
قرآن کریم ذکر شده است.
إِتْيان به معنای آمدن و آوردن هر دو آمده است.
(اَتی اَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ) (امر خدا آمد آن را به عجله نخواهید)
و مثل
(وَ اللَّاتِی یَاْتِینَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِکُمْ) (زنانی که
زنا می‌آورند)
در
تفسیر المیزان ذیل آیه فوق هست «یُقالُ اَتَاهُ وَ اَتَی بِهِ ای فَعَلَه».
در
قرآن مجید اغلب به معنی آمدن بکار رفته و به معنی آوردن خیلی کم آمده است.
آتَی یُؤتِی اِیتَاءً از
باب افعال به معنی دادن و عطا کردن است مثل
(وَ آتَی الْمالَ عَلی حُبِّهِ وَ اَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ) (و آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ) و آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللَّهِ (و آتاکُمْ مِنْ کُلِّ ما سَاَلْتُمُوهُ) در آیاتی که
(اُوتُوا الْکِتابَ) و نظیر آن واقع شده باید در ترجمه گفت: کسانی که به آنها کتاب داده شده است زیرا در آیاتی نظیر
(الَّذِینَ اُوتُوا الْکِتابَ...) (الَّذِینَ اُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْاِیمانَ) مفعول اول
نائب فاعل و تقدیرش «آتَاهُمُ اللَّهُ الْکِتَابَ - آتَاهُمُ اللَّهُ العِلْمَ» می‌باشد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اتی»، ج۱، ص۲۱.
