صَکَّ (به فتح صاد و کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای ضرب و دفع است. ضرب و دفع مثل زدن دست بر پیشانی خود است. این لفظ در قرآن مجید فقط یک بار به کار رفته است.
«زن ابراهیم (علیه‌السّلام) چون بشارت فرزند را از ملائکه شنید؛ رو کرد، با ولوله و با تعجّب به صورت خود زد و گفت: من عجوز نازا هستم چطور صاحب فرزند خواهم بود.»
