• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۵۷۶ قرآن کریم سوره مدثر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۵۷۶ .......... صفحه بعد



(إِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ)﴿۱۸﴾
او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و نقشه اى (شیطانى) کشید!

(فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ) ﴿۱۹﴾
مرگ بر او! چگونه نقشه اى کشید؟!

(ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ) ﴿۲۰﴾
باز هم مرگ بر او، چگونه نقشه کشید؟!

(ثُمَّ نَظَرَ)﴿۲۱﴾
پس نگاهى کرد،

(ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ) ﴿۲۲﴾
چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد;

(ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَکْبَرَ)﴿۲۳﴾
سپس پشت کرد و تکبّر ورزید،

(فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ) ﴿۲۴﴾
و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز سحر پیشینیان نیست!

(إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ) ﴿۲۵﴾
این فقط سخن انسان است.

(سَأُصْلِیهِ سَقَرَ) ﴿۲۶﴾
(امّا) بزودى او را وارد سَقَر [= دوزخ] مى کنم!

(وَ مَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ)﴿۲۷﴾
و توچه مى دانى «سَقَر» چیست!

(لَا تُبْقِی وَ لَا تَذَرُ) ﴿۲۸﴾
(آتشى است که) نه چیزى را باقى مى گذارد و نه رها مى سازد.

(لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ) ﴿۲۹﴾
پوست را دگرگون مى کند.

(عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ) ﴿۳۰﴾
نوزده (نگهبان) بر آن گمارده شده اند!

(وَ مَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً ۙ وَ مَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَ یَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا ۙ وَ لَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ ۙ وَ لِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْکَافِرُونَ مَا ذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ کَذَٰلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ ۚ وَ مَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ ۚ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِکْرَیٰ لِلْبَشَرِ)﴿۳۱﴾
نگهبانان دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش کافران معین نکردیم تااهل کتاب [= یهود و نصارى ] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این سخن چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هرکس را بخواهد گمراه مى سازد و هرکس را بخواهد هدایت مى کند. و لشکریان پروردگارت را جز او کسى نمى داند، و این جز هشدار و تذکرى براى انسانها نیست!

(کَلَّا وَ الْقَمَرِ) ﴿۳۲﴾
هرگز چنین نیست سوگند به ماه،

(وَ اللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ)﴿۳۳﴾
و به شب، هنگامى که (دامن برچینید و) پشت کند،

(وَ الصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ) ﴿۳۴﴾
و به صبح هنگامى که چهره بگشاید،

(إِنَّهَا لَإِحْدَی الْکُبَرِ)﴿۳۵﴾
که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است!

(نَذِیرًا لِّلْبَشَرِ) ﴿۳۶﴾
هشدارى است براى همه انسانها،

(لِمَن شَاءَ مِنکُمْ أَن یَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ) ﴿۳۷﴾
براى کسانى از شما که مى خواهند (به سوى هدایت) پیش روند یا عقب بمانند

(کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ) ﴿۳۸﴾
(آرى) هرکس در گرو اعمال خویش است،

(إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ) ﴿۳۹﴾
مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به دست راستشان مى دهند)!

(فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ)﴿۴۰﴾
آنها در باغهاى بهشتى اند، و سؤال مى کنند،

(عَنِ الْمُجْرِمِینَ ) ﴿۴۱﴾
از مجرمان:

(مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ) ﴿۴۲﴾
«چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»

(قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ) ﴿۴۳﴾
مى گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم،

(وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ) ﴿۴۴﴾
و اطعام مستمند نمى کردیم،

(وَ کُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ) ﴿۴۵﴾
و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم،

(وَ کُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ) ﴿۴۶﴾
و همواره روز جزا را انکار مى کردیم،

(حَتَّیٰ أَتَانَا الْیَقِینُ) ﴿۴۷﴾
تا زمانى که مرگ ما فرا رسید!

صفحه قبل .......... صفحه ۵۷۶ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار