اصحاب (مفردات‌قرآن)

اَصْحاب (به فتح همزه و سکون صاد) از واژگان قرآن کریم، جمع صاحب، به معنای رفیقان ملازم است.

اَصْحاب جمع صاحب، به معنی رفیقان ملازم‌ است.

(اُولئِکَ‌ اَصْحابُ‌ الْجَنَّةِ) (..آنان اهل بهشتند..)
(فَاُولئِکَ‌ اَصْحابُ‌ النَّارِ) (..آنها اهل آتشند..)

این کلمه ۷۷ بار در قرآن مجید آمده، یک بار نیز (اَصْحابِهِمْ) (...يارانشان...) به کار رفته و بیشتر به جنّت و نار و جحیم اضافه شده است و گاهی اصحاب السبت، اصحاب مدین، اصحاب کهف، اصحاب الیمین، اصحاب القبور، اصحاب الفیل و غیره آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۱۰.
۲.	↑ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۱.
۳.	↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۲، ص۹۸.
۴.	↑ بقره/سوره۲، آیه۸۲.
۵.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲.
۶.	↑ بقره/سوره۲، آیه۸۱.
۷.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲.
۸.	↑ ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۹.
۹.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۳.
۱۰.	↑ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۷۶.