اذا (مفردات‌قرآن)

إِذا (به کسر الف) یکی از واژگان قرآن کریم به معنای «ظرف زمان آینده» است.

فهرست مندرجات

۱ - معنای إِذا

إِذا ظرف زمان آینده است و از آینده خبر می‌دهد مثل‌ (اِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ) (در آن هنگام كه خورشيد درهم پيچيده شود) اذا دو نوع استعمال دارد یکی آن‌که ظرف زمان متضمّن معنای شرط است در این‌ صورت مدخولش پیوسته جمله فعلیّه است دیگری آن است که حرف مفاجاة است (به معنی ناگاه و آن‌ وقت) در این صورت به جمله اسمیّه داخل می‌شود و احتیاج به جواب ندارد مثل‌ (اِذا هُمْ یَقْنَطُونَ) (ناگهان مأيوس مى‌شوند).

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اذا»، ج۱، ص۵۴.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۲.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۵.
۴.	↑ تکویر/سوره۸۱، آیه۱.
۵.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۶.
۶.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۴۸.
۷.	↑ روم/سوره۳۰، آیه۳۶.
۸.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۰۸.
۹.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۷۴.
۱۰.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۸۳.
۱۱.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۳۴.
۱۲.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳.

۳ - منبع