• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِذا (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: إِذا (لغات‌قرآن).


إِذا (به همزه مکسور) یکی از واژگان قرآن کریم به معنای «ظرف زمان آینده» است.
إِذا دو نوع است: یا ظرف زمان متضمّن معنای شرط است، یا حرف مفاجاة است.



إِذا ظرف زمان آینده است و از آینده خبر می‌دهد؛ مثل‌: (إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ) (در آن هنگام كه خورشيد درهم پيچيده شود.)
اذا دو نوع استعمال دارد:
یکی آنکه ظرف زمان متضمّن معنای شرط است، در این‌ صورت مدخولش پیوسته جمله فعلیّه است؛
دیگری آن است که حرف مفاجاة است (به معنی ناگاه و آن‌ وقت) در این صورت به جمله اسمیّه داخل می‌شود و احتیاج به جواب ندارد؛ مثل‌: (اِذا هُمْ یَقْنَطُونَ) (ناگهان مأيوس مى‌شوند.)

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۵۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۵.    
۴. تکویر/سوره۸۱، آیه۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۷۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۶.    
۱۰. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۴۸.    
۱۱. روم/سوره۳۰، آیه۳۶.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۰۸.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۷۴.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۸۳.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۳۴.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اذا»، ج۱، ص۵۴.    






جعبه ابزار