وذر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَذْر (به فتح واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای ترک کردن است.
مشتقات
وَذْر که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
لا تَذَرْ (به فتح تاء و ذال) به معنای باقی مگذار؛
ذَرُوا (به فتح ذال) به معنای رها کنید؛
فَذَرُوهُ (به فتح فاء و ذال) به معنای پس باقى بگذاريد، است.
وَذْر به معنای ترک کردن است.
راغب آن را انداختن از روی بی‌اعتنایی گفته است.
ولی آن در همه جا صادق نیست. ناگفته نماند: اعراب ماضی،
مصدر و
اسم فاعل آن را از بین برده‌اند و در ماضی و مصدر و فاعل آن ترک، ترک و تارک به کار می‌برند.
به مواردی از
وَذْر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی الْاَرْضِ مِنَ الْکافِرِینَ دَیَّاراً) (
نوح گفت: «
پروردگارا! هيچ يک از
کافران را بر روى زمين باقى مگذار.)
(وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْاِثْمِ وَ باطِنَهُ) (گناهان آشكار و پنهان را رها كنيد!)
(فَما حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِی سُنْبُلِهِ) (و آن‌چه را درو كرديد، جز كمى كه مى‌خوريد، در خوشه‌هاى خود باقى بگذاريد (و ذخيره نماييد.))
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وذر»، ج۷، ص۱۹۵.
