(رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدتَّهُمْ وَ مَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ )۸پروردگارا! آنها را در باغهاى جاویدان بهشتى که به آنها وعده فرموده اى وارد کن و، (همچنین) از پدران و همسرانو فرزندانشان هر کدام که صالح بودند، به یقین تو توانا و حکیمى.
(وَ قِهِمُ السَّیِّئَاتِ ۚ وَ مَن تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ ۚ وَ ذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ )۹و آنان را از بدیها نگاه دار، و هر کس را در آن روز از بدیها نگاه دارى، مشمول رحمتت ساخته اى; و این همان رستگارى بزرگ!
(إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِن مَّقْتِکُمْ أَنفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَی الْإِیمَانِ فَتَکْفُرُونَ)۱۰روز قیامت کسانى را که کافر شدند صدا مى زنند که عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بیشتر است، چرا که به سوى ایمان دعوت مى شدید، ولى انکار مى کردید.
(قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَ أَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَیٰ خُرُوجٍ مِّن سَبِیلٍ )۱۱آنها مى گویند: «پروردگارا! ما را دوبار میراندى و دوبار زنده کردى; اکنون به گناهان خود معترفیم; آیا راهى براى خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟»
(ذَٰلِکُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ ۖ وَ إِن یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا ۚ فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ )۱۲(گفته مى شود) این به سبب آن است که وقتى خداوند به یگانگى خوانده مى شد انکار مى کردید، و اگر براى او همتایى مى پنداشتند ایمان مى آوردید; اکنون داورى مخصوص خداوند بلند مرتبه و بزرگ است (و شما را مطابق عدل خود کیفر مى دهد).
(هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَ یُنَزِّلُ لَکُ مِّنَ السَّمَاءِ رِزْقًا ۚ وَ مَا یَتَذَکَّرُ إِلَّا مَن یُنِیبُ )۱۳او کسى است که آیات خود را به شما نشان مى دهد و از آسمان براى شما روزى با ارزشى مى فرستد; تنها کسانى متذکّر این حقایق مى شوند که (به سوى خدا) بازمى گردند (و پیوسته به یاد او هستند).
(فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ )۱۴(تنها) خدا را بخوانید و دین خود را براى او خالص کنید، هر چند کافران ناخشنود باشند.
(رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَیٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ )۱۵او درجات (بندگان صالح) را بالا مى برد، او صاحب عرش است،روح [
=وحى الهى] را به فرمانش بر هر کس ازبندگانش که بخواهد القاء مى کند تا (مردم را) از روز لقاى پروردگار بیم دهد.
(یَوْمَ هُم بَارِزُونَ ۖ لَا یَخْفَیٰ عَلَی اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ ۚ لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ )۱۶روزى که همه آنان آشکار مى شوند و چیزى از آنها بر خدا پنهان نخواهد ماند; (و گفته مى شود:) حکومت امروز براى کیست؟ براى خداوند یکتاى حاکم بر همه چیز است.
