• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیئه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




سَيِّئَه (به فتح سین و تشدید یاء) از واژگان قرآن کریم است. اگر سیّئه را لازم گرفتيم به معنى بد و قبيح است و اگر متعدى دانستيم معناى بدآور و محزون كننده می‌دهد. جمع آن در قرآن سَيِّئات است.



سَيِّئَه مؤنث سيّى‌ء است. سَيِّئ وصف است به معنى بد و قبيح. سَيِّئَة پيوسته وصف آيد مثل خصلت سيّئه، عادت سيّئه و امثال آن اگر آن را لازم گرفتيم به معنى بد و قبيح است و اگر متعدى دانستيم معناى بدآور و محزون كننده می‌دهد. جمع آن در قرآن سيّئات است.


(مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزى‌ إِلَّا مِثْلَها) (هر كس كار نيكى به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد، و هر كس كار بدى انجام دهد، جز به مانند آن، كيفر نخواهد ديد.) سيّئة در آيه كار بد و گناه است‌.
(وَ بَلَوْناهُمْ بِالْحَسَناتِ وَ السَّيِّئاتِ‌ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ) (و آنها را در زمين به صورت گروه‌هايى، پراكنده ساختيم؛ گروهى از آنها صالح، و گروهى ناصالحند. و آنها را با نيكى‌ها و بدى‌ها آزموديم، شايد بازگردند.)
و آن در قرآن به معنى آثار گناه و گناه و شفاعت بد و عذاب و غيره آمده است رجوع به «غفر».

۲.۱ - علاج سیئات

(إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ‌ السَّيِّئاتِ‌) (چرا كه حسنات، سيّئات و آثار آن‌ها را از بين مى‌برند.) اين آيه در «حبط» گذشت و در «غفر» ديده شود.
در تمام آيات قرآن در علاج سيئات تکفیر آمده است. مثل‌ (وَ يُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ‌ سَيِّئاتِكُمْ‌) (و از گناهان شما مى‌كاهد.)
و درباره هيچ يک يغفر السيّئات نيامده مگر در آيه‌ (وَ نَتَجاوَزُ عَنْ‌ سَيِّئاتِهِمْ‌) (و از گناهانشان مى‌گذريم.) كه به جاى تكفير تجاوز آمده است. اين ظاهرا از آن جهت است كه «كفر» در لغت به معنى پوشاندن است و در علاج بدى‌ها و ناپسندها تعبير پوشاندن آنها مناسب است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۳۴۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۴۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۳۲.    
۴. انعام/سوره۶، آیه۱۶۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۰.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۹۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۵۳۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۰۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۵۱.    
۱۰. اعراف/سوره۷، آیه۱۶۸.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۷۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۹۷.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۸۷.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۶۰.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۰۰.    
۱۶. هود/سوره۱۱، آیه۱۱۴.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۳۴.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۵۸.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۷۸.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۰۷.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۴۱.    
۲۲. بقره/سوره۲، آیه۲۷۱.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۹۷.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۱۰.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۶۲.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۶۶.    
۲۸. احقاف/سوره۴۶، آیه۱۶.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۴.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۰۳.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۳۰۹.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۲.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۴۰۰.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سوء»، ج۳، ص۳۴۸.    






جعبه ابزار