• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَبْ (به فتح همزه و سکون باء) از واژگان قرآن کریم به معنای پدر، بزرگ قوم و مصلح است.



أَبْ به معنای پدر، بزرگ قوم و مصلح است.
راغب گويد: پدر و نيز هر كه سبب اصلاح، يا ايجاد و ظهور چيزى بشود نسبت به آن أَبْ (پدر) است. بدين علّت حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) به علی (علیه‌السلام) گفت: ««أَنَا وَ أَنْتَ‌ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ»». و به آنكه از ميهمانان پذيرائى كند أَبُوالْأَضْيَافِ و به آنكه آتش جنگ برافروزد أَبْوُ الْحَرْبِ گويند ... به معلّم نيز أَبْ گفته‌اند. تفصيل اين سخن در «آزر» خواهد آمد.


«أَبَتِ» به كسر تاء اصلش أَبِي است ياء متكلم به تاء عوض شده است. مثل‌ (يا أَبَتِ‌ لا تَعْبُدِ الشَّيْطانَ) (اى پدر! شیطان را پرستش مكن.)


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۷.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۱۶.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۷.    
۵. مریم/سوره۱۹، آیه۴۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۰۸.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۵۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۷۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۹۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۷۴.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اب»، ج۱، ص۲۰.    






جعبه ابزار