(وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا بَاطِلًا ۚ ذَٰلِکَ ظَنُّ الَّذِینَ کَفَرُوا ۚ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُوا مِنَ النَّارِ )۲۷ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم; این گمان کافران است; واى بر کافران ازآتش (دوزخ)!
(أَمْ نَجْعَلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَالْمُفْسِدِینَ فِی الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِینَ کَالْفُجَّارِ )۲۸آیا کسانى را که ایمان آورده و کار هاى شایسته انجام داده اند همچون مفسدان در زمین قرار دهیم، یا پرهیزگاران را همچون فاجران؟!
(کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِّیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَ لِیَتَذَکَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ )۲۹این کتابى است پر برکت که بر تو نازل کرده ایم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند.
(وَ وَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَیْمَانَ ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ )۳۰ما سلیمان را به داود بخشیدیم; چه بنده خوبى! زیرا او بسیار توبه کننده بود.
(إِذْ عُرِضَ عَلَیْهِ بِالْعَشِیِّ الصَّافِنَاتُ الْجِیَادُ )۳۱(به خاطر بیاور) هنگامى را که عصرگاهان اسبان چابک تندرو را بر او عرضه داشتند،
(فَقَالَ إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیْرِ عَن ذِکْرِ رَبِّی حَتَّیٰ تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ )۳۲گفت: «من این اسبان را بخاطر پروردگارم دوست دارم (و مى خواهم از آنها در جهاد استفاده کنم.» او به آنها نگاه مى کرد) تا از دیدگانش پنهان شدند.
(رُدُّوهَا عَلَیَّ ۖ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَ الْأَعْنَاقِ )۳۳(آنها به قدرى جالب بودند که گفت:) بار دیگر آنها را نزد من بازگردانید. و دست به ساقها و گردنهاى آنها کشید (و آنها را نوازش داد).
(وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَیْمَانَ وَ أَلْقَیْنَا عَلَیٰ کُرْسِیِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنَابَ )۳۴ما سلیمان را آزمودیم و بر تخت اوجسدى افکندیم; سپس او (به درگاه خداوند) توبه کرد.
(قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِی وَ هَبْ لِی مُلْکًا لَّا یَنبَغِی لِأَحَدٍ مِّن بَعْدِی ۖ إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ )۳۵گفت: «پروردگارا! مرا ببخش و حکومتى به من عطا کن که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد، که توبسیار بخشنده اى.»
(فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّیحَ تَجْرِی بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَیْثُ أَصَابَ )۳۶پس ما باد را مسخّر او ساختیم تا به فرمانش بنرمى به هر جا او مى خواهد برود.
(وَ الشَّیَاطِینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ )۳۷و هر بنا و غواصى از شیاطین را مسخّر او کردیم.
(وَ آخَرِینَ مُقَرَّنِینَ فِی الْأَصْفَادِ)۳۸و گروه دیگرى (از شیاطین متمرد) را در غل و زنجیر (تحت سلطه او) قرار دادیم،
(هَٰذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسَابٍ )۳۹(و به او گفتیم:) این عطاى ماست; به هر کسنّ (مفردات‌قرآن) مى خواهى (و صلاح مى بینى) بى حساب ببخش، و از هر کس مى خواهى امساک کن.
(وَ إِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَیٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ )۴۰و براى او [
= سلیمان] نزد ما مقامى والا و سرانجامى نیکوست.
(وَ اذْکُرْ عَبْدَنَا أَیُّوبَ إِذْ نَادَیٰ رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَ عَذَابٍ )۴۱و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامى که پروردگارش را خواند (و گفت: پروردگارا شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است.
(ارْکُضْ بِرِجْلِکَ ۖ هَٰذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَ شَرَابٌ )۴۲(به او گفتیم:) پاى خود را بر زمین بکوب; (تا چشمه اى ظاهر گردد) این آبى خنک براى شستشو و نوشیدن است.
