ویل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَيْل (به فتح واو و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای وای است و در معانی
عذاب،
قبح،
تعجب و ... به کار می‌رود.
طبرسی فرموده: ویل لفظی است هر که در مهلکه واقع شود آن را بکار برد و آن در اصل
عذاب و هلاک است.
راغب از
اصمعی نقل کرده ویل بمعنی قبح است و گاهی در تحسّر و تاسف بکار رود ولی ویح در ترحم استعمال می‌شود.
جوهری گوید: آن کلمه عذاب است گویند: ویله- ویلک- ویلی- نگارنده گوید: در هر حال کلمه ایست حکایت از بدبختی و عذاب دارد خواه شخص گرفتار خودش بگوید مثل «یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً اِلَّا اَحْصاها».
و خواه از دیگری به دیگری باشد مثل وَیْلَکَ آمِنْ.
وای بر تو
ایمان بیاور «وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ؛
وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان».
در آیه «قالَتْ یا وَیْلَتی اَ اَلِدُ وَ اَنَا عَجُوزٌ».
ظاهرا بمعنی
تعجّب است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ویل»، ج۷، ص۲۵۷.
