• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ویل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَيْل‌ (به فتح واو و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای وای است.
در معانی عذاب، قبح، تعجب و ... به کار می‌رود.
مشتقات وَيْل‌ که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
وَیْلَتَنا (به فتح واو و سکون یاء) به معنای وای برما؛
وَیْلَکَ‌ (به فتح واو و سکون یاء) به معنای وای بر تو؛
وَیْلٌ‌ (به فتح واو و سکون یاء) به معنای وای؛
وَیْلَتی‌ (به فتح واو و سکون یاء) به معنای وای بر من به معنای تعجب، قبح و زشتی است.


وَيْل‌ به معنای عذاب و هلاک است.
طبرسی فرموده: ویل لفظی است هر که در مهلکه واقع شود آن را به کار برد و آن در اصل عذاب و هلاک است.
راغب از اصمعی نقل کرده ویل به معنی قبح است و گاهی در تحسّر و تاسف به کار رود ولی ویح در ترحم استعمال می‌شود.
جوهری گوید: آن کلمه عذاب است گویند: ویله- ویلک- ویلی


به مواردی از وَيْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - وَیْلَتَنا (آیه ۴۹ سوره کهف)

(یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً اِلَّا اَحْصاها)
(«اى واى بر ما! اين چه نامه‌اى است كه هيچ عمل كوچك و بزرگى را فرو گذار نمى‌كند مگر اين‌كه آن را احصا كرده است؟!»)
نگارنده گوید: در هر حال کلمه ای است حکایت از بدبختی و عذاب دارد خواه شخص گرفتار خودش بگوید مثل‌ آیه ۴۹ کهف و خواه از دیگری به دیگری باشد


۲.۲ - وَیْلَکَ‌ (آیه ۱۷ سوره احقاف)

(وَیْلَکَ‌ آمِنْ‌)
«وای بر تو ایمان بیاور»


۲.۳ - وَیْلٌ‌ (آیه ۱۵ سوره مرسلات)

(وَیْلٌ‌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ‌)
«وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان»


۲.۴ - وَیْلَتی‌ (آیه ۷۲ سوره هود)

(قالَتْ یا وَیْلَتی‌ اَ اَلِدُ وَ اَنَا عَجُوزٌ)
(گفت: «اى واى بر من! آيا من فرزند مى‌آورم در حالى كه پيرزنم، و اين شوهرم پيرمردى است؟! اين راستى چيز عجيبى است!»)
ظاهرا به معنی تعجّب است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۵۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۴۹۶.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۳۲.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۵.    
۶. جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۵، ص۱۸۴۶.    
۷. کهف/سوره۱۸، آیه۴۹.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۹۹.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۵۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۲۳.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۷۶.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۳۲.    
۱۳. احقاف/سوره۴۶، آیه۱۷.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۳۱۰.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۰۴.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۴۰۲.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۲.    
۱۸. مرسلات/سوره۷۷، آیه۱۵.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۴۱.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۵۰.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۰۰.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۹.    
۲۳. هود/سوره۱۱، آیه۷۲.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۰.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۴۸۴.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۲۴.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۹۳.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۷۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ویل‌»، ج۷، ص۲۵۷.    






جعبه ابزار