برکت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَرَکت (به فتح باء و راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای فایده ثابت است. برخی از لغویین آن را نموّ، زیادت،
سعادت معنا کرده‌اند که با فایده ثابت قابل جمع است.
بَرَکت به معنای فایده ثابت است.
قاموس برکت را نموّ، زیادت، سعادت و بُرُوک را ثبوت معنی کرده و گوید: «بَارِکْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» یعنی
شرف و
کرامت آنها را همیشگی کن.
مجمع البیان ذیل
آیه ۹۷ سوره بقره گفته: اصل برکت به معنی ثبوت است گویند: «بَرَکَ بُرُوکاً» یعنی ثابت شد، پس برکت به معنی ثبوت فایده است در اثر نموّ و رشد، مجمع آب را بِرْکَه گویند که آب در آن ثابت است.
در
مفردات گوید: برکت یعنی ثبوت خیر خدائی در یک چیز، و مجمع آب را از آن، برکه نامیده‌اند. مُبَارَک چیزی است که در آن فایده ثابت باشد. تَبارَکَ اللَّهُ• از آن جهت گفته می‌شود که فایده‌های ثابت در
خدا و از خداست با بلندی مقام.
از مجموع آنچه که نقل شد بدست می‌آید که برکت به معنی فایده ثابت است (و ممکن است گاهی از آن مطلق ثبوت اراده شود) و آن با نموّ و زیادت و سعادت قابل جمع و بلکه از این معانی کنار نیست.
(تَبارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ) یعنی «ثابت در خیر است، همیشه مفید است خدائی که پرورش دهنده مخلوقات است». مجمع البیان آن را ثبوت دائمی معنی کرده و گوید: بلند مقام است در یکتائی ابدی.
ولی ترجمه‌ی ما بهتر از آن است مخصوصا که تَبارَکَ اللَّهُ• در ۹ محلّ از
قرآن آمده و در قبل یا بعد آنها
نعمت و
قدرت خدا ذکر شده است و آن با فایده و مفید بودن بسیار می‌سازد، گر چه این ترجمه (همیشگی است خدائی که ربّ العالمین است) نیز کاملا درست و صحیح است.
(وَ جَعَلَ فِیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَکَ فِیها) «در روی زمین کوه‌های ثابت و فایده دائمی قرار داد»،
(لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ) «هر آینه می‌گشادیم بر آنها فایده‌های ثابت از
آسمان».
قرآن مجید و
کعبه و باران و
عیسی از آن جهت در آیات شریفه، مبارک خوانده شده‌اند که در آنها برکت و فایده ثابت هست و محلّ برکت‌اند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «برکت»، ج۱، ص۱۸۹.
