فَساد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَساد (به فتح فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
تباهی است.
مشتقات
فَساد که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
إِفْساد (به کسر الف و سکون فاء) به معنای تباه كردن؛
فَساداً (به فتح فاء) به معنای تباهى؛
لَفَسَدَتا (به فتح فاء و سین) به معنای تباه می‌گشتند؛
لِيُفْسِدَ (به ضم یاء و سکون فاء) به معنای تباه كردن؛
الْمُفْسِدَ (به ضم میم و سکون فاء) به معنای تباه كننده و ضدّ مصلح است.
فَساد به معنای تباهى است. در لغت آن را ضدّ
صلاح گفته‌اند.
راغب خروج شى‌ء از
اعتدال معنى می‌كند، خواه كم باشد يا بيشتر.
إِفْساد به معنای تباه كردن است.
مُفْسِد به معنای تباه كننده و ضدّ مصلح است.
به مواردی از
فَساد که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(لا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً) «در زمين برترى (
خود پسندی) و تباهى اراده نمی‌كنند.»
(لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا) «اگر در
آسمان و زمين خدايانى جز خدا می‌بود آن‌ها از اعتدال و
نظم خارج شده و تباه می‌گشتند.»
(سَعى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها) «در
زمین تلاش می‌كند تا در آن تباهى به بار آورد.»
(وَ اللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ) (
خداوند، مفسدان را از مصلحان، باز مى‌شناسد.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فساد»، ج۵، ص۱۷۴-۱۷۵.
