وری (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَرَی (به فتح واو و راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای پوشیدن و مستور کردن است.
مشتقات
وَرَی که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
فَاُوارِیَ (به فتح فاء، واو و کسر راء) به معنای پس مستور کنم؛
تَوارَتْ (به فتح تاء، واو و راء) به معنای نهان شد؛
تُورُونَ (به ضم تاء و راء) به معنای می‌افروزید؛
فَالْمُورِیاتِ (به فتح فاء و کسر راء) به معنای افروزان است.
وَرَی به معنای پوشیدن و مستور کردن است.
ایراء به معنای آتش افروختن است.
«وَرِیَ الزّند: خرجت ناره» آتش سنگ خارج شد.
«اَوْرَی الزّند: اخرج ناره» تَواری (به فتح تاء و واو) به معنای مستور شدن است.
به مواردی از
وَرَی که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(یا وَیْلَتی اَ عَجَزْتُ اَنْ اَکُونَ مِثْلَ هذَا الْغُرابِ فَاُوارِیَ سَوْاَةَ اَخِی) «ای وای بر من آیا عاجز شدم از این‌که مانند این زاغ باشم و
جنازه برادرم را مستور کنم.»
(حَتَّی تَوارَتْ بِالْحِجابِ) «تا
آفتاب به پرده نهان شد.»
(اَ فَرَاَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ - اَ اَنْتُمْ اَنْشَاْتُمْ شَجَرَتَها) «خبر دهید از آتشی که می‌افروزید. آیا چوب آن را شما به وجود آورده‌اید؟»
(وَ الْعادِیاتِ ضَبْحاً - فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً) «قسم به دوندگان نفس زن. پس قسم به آتش افروزان با زدن
سمّ.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وری»، ج۷، ص۲۰۴.
