گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَ قَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَی السُّجُودِ وَ هُمْ سَالِمُونَ)۴۳این در حالى است که چشمهایشان (از شدّت شرمسارى) به زیر افتاده، و ذلّت خوارى وجودشان را فرا مى گیرد; آنها پیش از این دعوت به سجود مى شدند در حالى که سالم بودند. (ولى امروز دیگر توانایى آن راندارند)
(فَذَرْنِی وَ مَن یُکَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِیثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ)۴۴اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب مى کنند واگذار! ما آنان را از آن جا که نمى دانند بتدریج به سوى عذاب پیش مى بریم.
(وَ أُمْلِی لَهُم ۚ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ)۴۵و به آنها مهلت مى دهم; چرا که نقشه و تدبیر من محکم و متین است.
(أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ)۴۶آیا تو از آنها مزدى مى طلبى که پرداختش براى آنها سنگین است؟!
(أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ)۴۷آیا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مى نویسند (و به یکدیگر مى دهند)؟!
(فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَ لَا تَکُن کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَیٰ وَ هُوَ مَکْظُومٌ)۴۸پس در ابلاغ حکم پروردگارت شکیبا باش، و مانند صاحب
ماهى [
یونس ] مَباش (که در ابلاغ حکم خدا شتاب کرد و گرفتار کیفر ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند
(لَّوْلَا أَن تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ)۴۹و اگر رحمت پروردگارش به یاریش نیامده بود، (از شکم
ماهى) بیرون افکنده مى شد در حالى که نکوهیده بود.
(فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ)۵۰ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد.
(وَ إِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَ یَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ)۵۱نزدیک است کافران هنگامى که آیات
قرآن را مى شنوند با چشم زخم خود تو را نابود سازند، و مى گویند: «او به یقین دیوانه است.
(وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ)۵۲در حالى که این (
قرآن) جز تذکر (و مایه بیدارى) براى جهانیان نیست.
۞ (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(الْحَاقَّةُ)۱(روز رستاخیز)روزى است که به یقین واقع مى شود.
(مَا الْحَاقَّةُ)۲چه روزواقع شدنى!
(وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ)۳تو چه مى دانى آن روز واقع شدنى چیست؟!
(کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ)۴قوم«ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهى را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند).
(فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ)۵امّا قوم «ثمود» با عذابى سرکش هلاک شدند.
(وَ أَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ)۶و قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند،
(سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَیٰ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ)۷(خداوند) این تند باد (بنیان کن) را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلّط ساخت، و (اگر آن جا بودى) مى دیدى که آن قوم مانند تنه هاى پوسیده نخل در میان این تندباد روى زمین افتاده اند.
(فَهَلْ تَرَیٰ لَهُم مِّن بَاقِیَةٍ)۸آیا کسى از آنها را باقى مى بینى؟
