صَرْع (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَرْع (به فتح صاد و سکون راء) و
صِرْع (به کسر صاد و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای به خاک انداختن است.
صرع به معنی جنون و حمله از همین کلمه است.
صرع در
قرآن فقط یک بار آمده است.
صَرْع و
صِرْع به معنای به خاک انداختن است.
«صَرَعَهُ صَرْعاً: طَرَحَهُ عَلَی الْاَرْضِ» رَجُلٌ صَرِیعٌ: مرد به خاک انداخته شده است.
قَوْمٌ صَرْعَی: گروه به خاک انداخته شده است.
صرعی جمع
صریع است.
صرع به معنی جنون و حمله از همین است، شخص در اثر عدم تعادل اعضاء به خاک می‌افتد.
به مواردی از
صَرْع که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَتَرَی الْقَوْمَ فِیها صَرْعی کَاَنَّهُمْ اَعْجازُ نَخْلٍ خاوِیَةٍ) «آن گروه را به خاک افتاده می‌بینی، گویی تنه‌های نخل سقوط کرده‌اند.»
به موردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«مَنْ صارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ.» «هر که با
حق کشتی گیرد حق او را به خاک می‌اندازد.»
این کلمه در قرآن فقط یک بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صرع»، ج۴، ص۱۲۳.
