صَرْع (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَرْع (به فتح صاد و سکون راء) و
صِرْع (به کسر صاد و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای به خاک انداختن است.
صرع به معنی جنون و حمله از همین کلمه است.
صَرْع و
صِرْع به معنای به خاک انداختن است.
«صَرَعَهُ صَرْعاً: طَرَحَهُ عَلَی الْاَرْضِ» رَجُلٌ صَرِیعٌ: مرد به خاک انداخته شده است.
قَوْمٌ صَرْعَی: گروه به خاک انداخته شده است.
صرعی جمع
صریع است.
صرع به معنی جنون و حمله از همین است، شخص در اثر عدم تعادل اعضاء به خاک می‌افتد.
به مواردی از
صَرْع که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَتَرَی الْقَوْمَ فِیها صَرْعی کَاَنَّهُمْ اَعْجازُ نَخْلٍ خاوِیَةٍ) «آن گروه را به خاک افتاده می‌بینی گویی تنه‌های نخل سقوط کرده‌اند.»
)
به موردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«مَنْ صارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ» «هر که با
حق کشتی گیرد حق او را به خاک می‌اندازد.»
این کلمه در قرآن فقط یک بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صرع»، ج۴، ص۱۲۳.
