(أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَیٰ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَیٰ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَیٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن یَهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَ فَلَا تَذَکَّرُونَ)۲۳آیا دیدى کسى را که معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر این که شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و برگوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده اى قرار داده است؟! با این حال، غیر از خدا چه کسى مى تواند او را هدایت کند؟! آیا متذکّر نمى شوید؟!
(وَ قَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَ نَحْیَا وَ مَا یُهْلِکُنَا إِلَّا الدَّهْرُ ۚ وَ مَا لَهُم بِذَٰلِکَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ)۲۴آنها گفتند: «چیزى جز همین زندگى دنیاى ما در کار نیست; گروهى از ما مى میرند وگروهى جاى آنها را مى گیرند; و جز طبیعت روزگار
طبیعت ما را هلاک نمى کند.» آنان به این سخن که مى گویند علمى ندارند، بلکه تنها گمانى بى پایه دارند.
(وَ إِذَا تُتْلَیٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ مَّا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ)۲۵و هنگامى که آیات روشن ما بر آنها خوانده مى شود، دلیلى در برابر آن ندارند جز این که مى گویند: «اگر راست مى گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهى دهند)!»
(قُلِ اللَّهُ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یَجْمَعُکُمْ إِلَیٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ لَا رَیْبَ فِیهِ وَ لَٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ)۲۶بگو: «خداوند شما را زنده مى کند، سپس مى میراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدى نیست گردآورى مى کند; ولى بیشتر مردم نمى دانند.»
(وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۚ وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ)۲۷مالکیّت و حاکمیّت آسمانها و زمین براى خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان مى بینند.
(وَ تَرَیٰ کُلَّ أُمَّةٍ جَاثِیَةً ۚ کُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَیٰ إِلَیٰ کِتَابِهَا الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۲۸در آن روز هر امّتى را مى بینى (که از شدّت ترس و وحشت) به زانو درآمده; هر امّتى به سوى کتابش خوانده مى شود، و (به آنها مى گویند:) امروز (جزاى) آنچه را انجام مى دادید به شما داده مى شود.
(هَٰذَا کِتَابُنَا یَنطِقُ عَلَیْکُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۲۹این نامه اعمال شماست که ما نوشته ایم و به حق بر ضد شما سخن مى گوید; ما آنچه را انجام مى دادید مى نوشتیم.
(فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ ۚ ذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ)۳۰امّا کسانى که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد مى کند; این همان پیروزى آشکار است.
(وَ أَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَ فَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَیٰ عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَ کُنتُمْ قَوْمًا مُّجْرِمِینَ)۳۱امّا کسانى که کافر شدند (به آنها گفته مى شود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمى شد و شما استکبار کردید و قوم مجرمى بودید؟!
(وَ إِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ السَّاعَةُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَ مَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ)۳۲و هنگامى كه گفته مى‌شد: «وعده خداوند حق است، و در قيامت هيچ شكى نيست»، شما مى‌گفتيد: «ما نمى‌دانيم قيامت چيست؟ ما تنها گمانى داريم، و به هيچ وجه به آن يقين نداريم.»
