(قُل لِّلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لَا یَرْجُونَ أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ)۱۴به مؤمنان بگو: «کسانى را که امید به ایّام اللّه [
= روز رستاخیز] ندارند مورد عفو قرار دهند تا (روزى که) خداوند هر قومى را به اعمالى که انجام مى دادند جزا دهد.»
(مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَ مَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ۖ ثُمَّ إِلَیٰ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ)۱۵هر کس کار شایسته اى به جا آورد، به نفع خود به جا آورده است; و هر کس کار بد مى کند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوى پروردگارتان بازگردانده مى شوید.
(وَ لَقَدْ آتَیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ وَ رَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَی الْعَالَمِینَ)۱۶ما بنى اسرائیل را کتاب آسمانى و حکومت و نبوّت بخشیدیم و از نعمت هاى پاکیزه به آنها روزى دادیم و آنان را بر جهانیان [
= مردم عصر خویش ] برترى بخشیدیم;
(وَ آتَیْنَاهُم بَیِّنَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ ۖ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ ۚ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِيمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ)۱۷و دلایل روشنى از امر (نبوّت و شریعت) در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهى; و این اختلاف بخاطر ستم و برترى جویى آنان بود; امّا پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه پیوسته اختلاف داشتند داورى مى کند.
(ثُمَّ جَعَلْنَاکَ عَلَیٰ شَرِیعَةٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ)۱۸سپس تو را بر شریعت و آیین حقى قرار دادیم; از آن پیروى کن و از هوسهاى کسانى که آگاهى ندارندپیروى مکن.
(إِنَّهُمْ لَن یُغْنُوا عَنکَ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا ۚ وَ إِنَّ الظَّالِمِینَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۖ وَ اللَّهُ وَلِیُّ الْمُتَّقِینَ)۱۹آنها هرگز نمى توانند تو را در برابر خداوند بى نیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ستمکاران یار و یاور یکدیگرند، امّا خداوند یار و یاور پرهیزگاران است.
(هَٰذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَ هُدًی وَ رَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ یُوقِنُونَ)۲۰این (قرآن و شریعت آسمانى) اسباب بینایى مردم و مایه هدایت و رحمت است براى گروهى که (به آن) یقین دارند.
(أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیِّئَاتِ أَن نَّجْعَلَهُمْ کَالَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَّحْیَاهُمْ وَ مَمَاتُهُمْ ۚ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ)۲۱آیا کسانى که مرتکب بدیها (و گناهان) شدند چنین پنداشتند که ما آنها را همچون کسانى قرار مى دهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند که حیات و مرگشان (با آنها) یکسان باشد؟! چه بد داورى مى کنند!
(وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزَیٰ کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ)۲۲و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هرکس در برابر اعمالى که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمى نخواهد شد.
