نحن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَحْنُ (به فتح نون، سکون حاء و ضم نون) از
واژگان قرآن کریم که دلالت بر متکلّم مع الغیر دارد.
نَحْنُ دلالت بر متکلّم مع الغیر دارد.
راغب گوید: بعضی از علماء گفته‌اند که خداوند کلماتی امثال «نحن» را آنگاه بکار می‌برد که فعل بعدی بواسطه بعضی از
ملائکه یا
اولیاء انجام شده باشد و مراد از «نحن» خدا و واسطه‌ها است مثل انزال وحی، نصرت مؤمنان و اهلاک کافران و غیره مثل
(اِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ...) (ما قرآن را نازل كرديم؛ و ما بطور قطع آن را حفظ مى‌كنيم)
و امثال آن.
(نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیْکَ اَحْسَنَ الْقَصَصِ..) (ما بهترين سرگذشتها را به وسيله اين
قرآن كه به تو
وحی كرديم، براى تو شرح مى‌دهيم)
نگارنده گوید: ظاهرا قرآن در این باره معمول
عرف را در نظر گرفته که گاهی من و گاهی ما می‌گویند ولی در عین حال آنچه راغب نقل کرده قابل دقت است که خداوند اختصاصی‌ها را بلفظ
(اَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ) (آمرزنده مهربان منم)
(لا اِلهَ اِلَّا اَنَا) (هيچ معبودى جز من نيست)
(اَنْ یا مُوسی اِنِّی اَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ) (اى موسى! منم خداوند، پروردگار جهانيان)
و نظیر آن فرموده است و اللّه العالم.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نحن»، ج۷، ص۳۷.
