(وَ لَقَدْ أَوْحَیْنَا إِلَیٰ مُوسَیٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقًا فِی الْبَحْرِ یَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَکًا وَ لَا تَخْشَیٰ)۷۷ما به موسى وحى فرستادیم که: «شبانه بندگانم را (از مصر) با (خود) حرکت ده; و براى آنها راهى خشک در دریا بگشا; که نه از تعقیب (فرعونیان) خواهى ترسید،و نه (از غرق شدن در دریا) به هراس مى افتى.»
(فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِیَهُم مِّنَ الْیَمِّ مَا غَشِیَهُمْ)۷۸(به این ترتیب) فرعون با لشکریانش آنها را تعقیب کردند; و (امواج خروشان) دریا آنان را بطور کامل پوشانید.
(وَ أَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَ مَا هَدَیٰ)۷۹فرعون قوم خود را گمراه ساخت; و هرگز هدایت نکرد!
(یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ قَدْ أَنجَیْنَاکُم مِّنْ عَدُوِّکُمْ وَ وَاعَدْنَاکُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَیْمَنَ وَ نَزَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوَیٰ)۸۰اى بنى اسرائیل! ما شما را از (چنگال) دشمنتان نجات دادیم; و در جانب راست کوه طور، با شما وعده گذاردیم; و «منّ» [
= نوعى صمغ شیرین گیاهان] و «سلوى» [
پرنده اى مانند بلدرچین] بر شما نازل کردیم.
(کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَ لَا تَطْغَوْا فِیهِ فَیَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبِی ۖ وَ مَن یَحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَیٰ)۸۱بخورید از روزیهاى پاکیزه اى که به شما داده ایم; ودر آن طغیان نکنید، که غضب من بر شما وارد شود و هرکس غضبم بر او وارد شود، هلاک خواهد شد.
(وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَیٰ)۸۲و من هر که را توبه کند،و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود، مى آمرزم.
۞ (وَ مَا أَعْجَلَکَ عَن قَوْمِکَ یَا مُوسَیٰ)۸۳اى موسى! چه چیز سبب شد که از قومت پیشى گیرى، و (براى آمدن به کوه طور) عجله کنى؟!
(قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَیٰ أَثَرِی وَ عَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبِّ لِتَرْضَیٰ )۸۴گفت: «پروردگارا! آنان در پى منند; و من به سوى تو شتاب کردم، تا خشنود شوى.»
(قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَکَ مِن بَعْدِکَ وَ أَضَلَّهُمُ السَّامِرِیُّ)۸۵فرمود: «ما قوم تو را بعد از تو،آزمودیم و سامرى آنها را گمراه ساخت.»
(فَرَجَعَ مُوسَیٰ إِلَیٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا ۚ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَمْ یَعِدْکُمْ رَبُّکُمْ وَعْدًا حَسَنًا ۚ أَفَطَالَ عَلَیْکُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن یَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّکُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِی)۸۶موسى خشمگین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت و گفت: «اى قوم من! مگر پروردگارتان وعده نیکویى به شما نداد؟! آیا مدّت (جدایى من از) شما به طول انجامید، یا مى خواستید غضب پروردگارتان بر شما نازل شود که از وعده من تخلف کردید؟!»
(قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَکَ بِمَلْکِنَاوَ لَٰکِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِینَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَکَذَٰلِکَ أَلْقَی السَّامِرِیُّ)۸۷گفتند: «ما به میل و اراده خود از وعده تو تخلّف نکردیم; بلکه مقدارى از زیورهاى قوم (فرعون) را (که با خود داشتیم) افکندیم.» و سامرى این چنین القا کرد،
