عهد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَهْد (به فتح عین و سکون هاء) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای نگهدارى و مراعات پى در پى در شى‌ء است.
پیمان را از آن جهت عهد گويند كه مراعات آن لازم است.
عَهْد: نگهدارى و مراعات پى در پى شى‌ء است.
پیمان را از آن جهت عهد گويند كه مراعات آن لازم است.
راغب در
اقرب الموارد گويد: «عَهِدَ فُلَانٌ ... الشَّيْ‌ءَ»، يعنى آنرا پى در پى نگهدارى و مراعات كرد، و بقولى اصل آن نگهدارى و مراعات است سپس در پيمان كه مراعات آن لازم است بكار رفته.
(وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ) پس اصل عهد نگهدارى و مراعات است. و پيمان را از جهت لازم المراعاة بودن عهد گفته‌اند و اگر بمعنى امر و توصيه و غيره آيد از جهت لازم الحفظ بودن است مثلا در آيه
(وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ ...) (عَهِدْنا) بمعنى دستور داديم و امر كرديم است ولى چون دستور اكيد و لازم المراعاة است، لذا با
(عَهِدْنا) تعبير آورده شده است.
همچنين در
آیه (أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ) كه بمعنى توصيه لازم الحفظ است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عهد"، ج۵، ص۵۹.
